Urban Architecture and Local Spaces in Pakistan

این کتاب در کراچی پاکستان می گذرد و امکان دستیابی به محلی بودن را از طریق شناسایی فرآیند شهری و تأثیر آنها بر فرم ساخته شده بررسی می کند و به چگونگی ارتباط مردم محلی با فضاهای شهری و ارزش گذاری آنها می پردازد. بنابراین، تحقیق با استفاده از اصطلاحات محلی maqamiat، فراتر از فیزیکی بودن فضا می رود و چارچوبی ایجاد می کند که به درک مسائل اجتماعی، قومی، اقتصادی، اکولوژیکی و غیره کمک می کند. جنبه های غیر فیزیکی فضا که برای مردم محلی ارزش دارد. هدف بررسی امکان دستیابی به بومی بودن از طریق شناسایی عناصر طراحی شهری است که می‌توانند در فرآیند طراحی فرم‌های ساخته شده جدید گنجانده شوند که به جای قرار دادن طرح‌های وارداتی، ارزش‌های محلی را به رسمیت بشناسد و واقعیت‌های بافتی، کالبدی و اجتماعی را نفی کند. . برای این منظور، کتاب شامل سه مطالعه موردی از کراچی است. این کتاب آرزوی بسیاری از شهرها در زمینه جنوب آسیا را برای تقلید از اشکال ساخته شده شهرهای غربی (به طور فزاینده، سنگاپور و شانگهای) که به عنوان مدرن تلقی می شوند و نشان دهنده آینده هستند، زیر سوال می برد. این کتاب کمکی نظری به ادبیات موجود در مورد شهرسازی پسااستعماری خواهد کرد و فضا را از نقطه نظر محلی برای درک چگونگی نگاه کردن به درون برای آرمان کاوش خواهد کرد.

This book is set in Karachi, Pakistan and investigates the possibility of achieving localness through identifying urban process and their impact on built form, addressing how locals associate with the urban spaces and how they value it. Thus, the investigation, using the local terminology maqamiat, goes beyond the physicality of space and develops a framework that helps to understand the social, ethnic, economic, ecological and other the non-physical aspects of space, which are of value to the locals. The aim is to investigate the possibility of achieving localness through identifying urban design elements that can be incorporated into the process of designing new built forms that acknowledges what is valued by the locals instead of superimposing imported designs, negating the contextual realties, both physical and social. For this purpose, the book includes three case studies from Karachi. The book questions the aspiration of many cities in the South Asian context to imitate the built forms of Western cities (increasingly, Singapore and Shanghai) which are viewed as modern and represents future. The book will make a theoretical contribution to the existing literature on postcolonial urbanism and explore space from a local vantage point for understanding how to look inwards for aspiration.