Urban Adaptation to Climate Change: The Role of Urban Form in Mediating Rising Temperatures

این کتاب یافته‌های یک مطالعه سه ساله در مورد گرمای شهری در دوحه، قطر را ارائه می‌کند و دستورالعمل‌ها و استراتژی‌هایی را برای آژانس‌های برنامه‌ریزی مورد بحث قرار می‌دهد. زمینه تعدیل دما برای دسترسی بیشتر عابران پیاده به فضاهای بیرونی و انتخاب بیشتر در شیوه های حمل و نقل. اگر تغییر شکل شهری بتواند دمای شدید را در یکی از گرم ترین مکان های کره زمین کاهش دهد، شاید جوامع دیگر بتوانند یاد بگیرند که چگونه در زمان تغییرات سریع آب و هوا، شهرهای قابل زندگی ایجاد کنند. در واقع، با وجود دوره‌های گرمای شدید، برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک مناطق شهری می‌تواند توانایی ساکنان و بازدیدکنندگان را برای زندگی، کار و حرکت راحت در سراسر شهر بهبود بخشد.

دوحه، قطر، شهری با یکی از شدیدترین آب و هواهای روی زمین، در 40 سال گذشته توسعه سریعی را پشت سر گذاشته است. اگرچه شهرهای خاورمیانه سه برابر میانگین بین المللی در حال گسترش هستند (گزارش سازمان ملل، 2012)، جمعیت سریع و رشد فیزیکی تا حد زیادی مورد بررسی قرار نگرفته است، به ویژه از نظر شرایط منحصر به فرد، کیفیت ها و ویژگی هایی که باعث ایجاد این مراکز در حال ظهور می شود. . سرعت، کیفیت و وسعت شهرنشینی بر شرایط محیطی در مقیاس محله تأثیر می‌گذارد، و این کتاب شواهدی را ارائه می‌کند که اشکال و مصالح شهری می‌توانند به واسطه تغییرات زمانی در اقلیم‌های کوچک کمک کنند و اینکه تغییرات منظر به طور بالقوه می‌تواند دما را کاهش داده و دسترسی به محیط‌های بیرونی را افزایش دهد. با استفاده از درس های این کتاب، جوامع در سراسر جهان می توانند بهتر با فرکانس فزاینده، مدت و شدت گرمای شدید سازگار شوند.

This book presents the findings of a three-year study on urban heat in Doha, Qatar, and discusses guidelines and strategies for planning agencies to consider in the context of moderating temperatures to provide pedestrians with greater access to outdoor spaces and greater choice in modes of transport. If modifying urban form can reduce extreme temperatures in one of the hottest places on the planet, then perhaps other communities can learn how to create livable cities during a time of rapid changes to the climate. In fact, despite the periods of extreme heat, strategic planning and management of urban areas can improve residents’ and visitors’ ability to live, work, and move throughout the city comfortably.

Doha, Qatar, a city with one of the most extreme climates on earth, has undergone rapid development over the past 40 years. Although cities in the Middle East are expanding at three times the international average (UN Report, 2012), the rapid population and physical growth remain largely unexamined, particularly in terms of the unique conditions, qualities, and characteristics that give rise to these emerging centres. Speed, quality, and extent of urbanization impact neighbourhood-scale environmental conditions, and this book provides evidence that urban forms and materials can help to mediate temporal variation in microclimates and that landscape modifications can potentially reduce temperatures and increase accessibility to outdoor environments. By applying the lessons in this book, communities around the world can better adapt to the increasing frequency, duration and intensity of extreme heat.