Untersuchungen über den Einfluß der Zusammensetzung und Gefügeausbildung auf das Anlaßverhalten des Stahles X 40 Cr 13

اگرچه فولاد چاقوی ضد زنگ از نوع آلیاژی X 40 Cr 13 امروزه به طور گسترده ای پذیرفته شده است و تجربه زیادی در پردازش آن در عمل به دست آمده است، هنوز سوالات بی پاسخ بسیاری وجود دارد که نیاز به بررسی جامع دارد. به دلیل گستره وسیع مسائل باز، مطالعه کلی به مطالعات فرعی کوچکتر و مستقل تقسیم شد. کار ارائه شده در اینجا به دنبال مقاله قبلی منتشر شده "تحقیقات در مورد تأثیر ترکیب و تشکیل ساختار بر رفتار سخت شدن فولاد X 40 Cr 13" است که در مجموعه گزارش های تحقیقاتی ایالت نوردراین-وستفالن گنجانده شده است. تحت شماره 1089 [1] منتشر شد. برای کار بر روی رفتار سخت شدن، علاوه بر سختی اولیه، تنها از ریزساختار برای نشان دادن تفاوت های موجود استفاده شد. حتی اگر در عمل به دلیل تنش های سخت شدنی همراه با آن و افزایش خطر شکستگی که به دنبال دارد، کار با سختی اولیه امکان پذیر نباشد، آگاهی دقیق از حداکثر سختی قابل دستیابی در شرایط مختلف سخت شدن از اهمیت بالایی برخوردار است. . در کار زیر، سختی بهینه نیز در نظر گرفته شده است که هنگام مشاهده نتایج نهایی باید در نظر گرفته شود.

Obwohl sich der rostfreie Messerstahl vom Legierungstyp X 40 Cr 13 heute weitgehend durchgesetzt hat und bei seiner Verarbeitung in der Praxis manche Erfahrungen gesammelt wurden, stehen doch gerade hier sehr viele Fragen offen, die einer umfassenden Untersuchung bedürfen. Wegen des großen Umfanges der offenen Probleme wurde die Gesamtunter­ suchung in kleinere, in sich abgeschlossene Teiluntersuchungen aufgegliedert. So schließt die hier vorliegende Arbeit an die bereits veröffentlichte »Untersu­ chungen über den Einfluß der Zusammensetzung und der Gefügeausbildung auf das Härtungsverhalten des Stahles X 40 Cr 13« an, die in der Reihe der Forschungs­ berichte des Landes Nordrhein-Westfalen unter Nr. 1089 [1] veröffentlicht wurde. Für die Arbeit über das Härtungsverhalten wurde dabei neben der Anspringhärte nur noch die Gefügeausbildung zum Aufzeigen der bestehenden Unterschiede herangezogen. Wenn auch in der Praxis mit der Anspringhärte wegen der sie begleitenden Härtespannungen und der damit erhöhten Bruchgefahr nicht gearbeitet werden kann, so ist die genaue Kenntnis der unter den verschiedenen Härtebedingungen erreichbaren maximalen Härte von größter Bedeutung. Auch in der nachstehenden Arbeit ist daher jeweils von der optimalen Härte ausgegangen worden, was bei der Betrachtung der Endergebnisse beachtet werden muß.