Unsafety: Disaster Management, Organizational Accidents, and Crisis Sciences for Sustainability

این اولین کتابی است که به بررسی ارتباط بین حوادث و بلایای طبیعی و سازمانی در عصر مدرن می‌پردازد و مکانیسم‌های درگیر و اهمیت مشکلات نوظهور را از پیری زیرساخت‌های حیاتی برای تامین آب روشن می‌کند. گاز، نفت، و برق به تجزیه حقوق بازنشستگی، مراقبت های بهداشتی و سایر سیستم های اجتماعی. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم فروپاشی تمدنی زیربنایی را بررسی کنیم و سپس رویکردهای سیستم‌های ترجمه‌ای به سمت مدیریت انعطاف‌پذیر و سیاست‌گذاری برای پایداری را بررسی کنیم.

در ناامنی، نویسنده بر انواع غیرطبیعی‌ها تمرکز می‌کند. بلایا و حوادث سازمانی که به عنوان پیامدهای مخاطرات طبیعی به وجود می آیند. ژاپن به عنوان نمونه ای عمل می کند، جایی که زمین لرزه ها، سونامی ها و طوفان ها رایج هستند، با فاجعه هسته ای فوکوشیما به عنوان نمونه برجسته این ارتباط بین بلایای طبیعی و حوادث سازمانی. بلایای طبیعی و انسانی در سرتاسر جهان اتفاق می افتد و از طریق از دست دادن زندگی باعث بدبختی می شود. از بین بردن معیشت مانند کشاورزی، شیلات و صنایع تولیدی؛ و قطع زندگی شهری عدم ایمنی در برابر یک فاجعه در یک مکان، عدم اطمینان را در جاهای دیگر افزایش می‌دهد و مسائل فوری را در همه کشورها برای افراد، سازمان‌ها، مناطق و ایالت ارائه می‌کند.

نویسنده توضیح می‌دهد که یکی از عوامل فاجعه فوکوشیما، که در پی آن رخ داد. پس از زلزله و سونامی در سال 2011، زوال و پیری نهفته سیستم ها در همه سطوح از فیزیکی تا اجتماعی بود که از طریق یک واکنش زنجیره ای منجر به عواقب ناخواسته و پیش بینی نشده شد. در اینجا، پیری سیستم راکتور هسته‌ای، خرابی مدیریت ایمنی و دستورالعمل‌های نامناسب مقامات نظارتی با هم ترکیب شدند تا فاجعه‌ای سه‌گانه را ایجاد کنند، که در آن نقص فنی، سازمانی و دولتی به عنوان منعکس‌کننده «آسیب‌شناسی سیستم» تشخیص داده شده است. همه سطوح را آلوده می کند.

This is the first book to examine the linkages among natural and organizational accidents and disasters in the modern era and clarifies the mechanisms involved and the significance of emerging problems, from the aging of vital infrastructure for the supply of water, gas, oil, and electricity to the breakdown of pensions, healthcare, and other social systems. The book demonstrates how we might check the underlying civilizational collapse and then explore translational systems approaches toward resilient management and policy for sustainability.

In Unsafety, the author focuses on the kinds of unnatural disasters and organizational accidents that arise as repercussions of natural hazards. Japan serves as an example, where earthquakes, tsunamis, and typhoons are common, with the Fukushima nuclear disaster as an outstanding case of this link between natural disasters and organizational accidents. Natural and human-made disasters happen worldwide and cause misery through loss of life; destruction of livelihoods as in agriculture, fisheries, and the manufacturing industry; and interruption of urban life. Unsafety from a disaster in one place increases uncertainty elsewhere, presenting urgent issues in all nations for individuals, organizations, regions, and the state.

The author explains that one factor in the Fukushima catastrophe, which followed in the wake of the earthquake and tsunami in 2011, was the latent deterioration and aging of systems at all levels from the physical to the social, leading through a chain reaction to unsought and unforeseen consequences. Here, the aging of the nuclear reactor system, the breakdown of safety management, and inappropriate instructions from the regulatory authorities combined to create the three-fold disaster, in which technological, organizational, and governmental dysfunction have been diagnosed as reflecting a “systems pathology” infecting all levels.