Unmasking School Leadership: A Longitudinal Life History of School Leaders

این کتاب یک تاریخچه زندگی طولانی از زندگی و کار مدیران مدارس ابتدایی در ایرلند است. این یک فرصت منحصر به فرد برای مشاهده واقعیت های مدارس پیشرو در زمان های در حال تغییر فراهم می کند. در سیستمی که تا همین اواخر مدیران را برای نقش‌ها و مسئولیت‌های طاقت‌فرسا آماده نمی‌کرد، یک سیستم کوچک با تحرک محدود، روابط بین‌فردی به‌عنوان حیاتی و غالباً نسبت به روابط حرفه‌ای ممتاز ظاهر می‌شود. در نتیجه، مدیران برای ایجاد تغییر، برای ایجاد اعتماد به منظور پرورش یک دستور کار رهبری تحول آفرین مبارزه می کنند، در حالی که چندین جنبه از ساختارها و فرآیندهای سیستمی به عنوان محدودیت هایی در ایجاد ظرفیت رهبری ظاهر می شوند. در غیاب توسعه کارنامه رهبری جامع، معلمان کلاس درس که به دفتر مدیر منجنیق می‌شوند، تمایل دارند در راه‌هایی محتاط و مراقب باشند که وضعیت موجود را تداوم بخشد و در عین حال بر اعمال قدرت نرم و تکیه بیش از حد به حسن نیت همکاران چندین «درس رهبری» که از این تحلیل عمیق بیرون می‌آید، با اجماع بین‌المللی فزاینده‌ای مطابقت دارد که به دلیل پیچیدگی و الزامات سیاست‌گذاری به طور فزاینده عملکردی، یادگیری در مورد رهبری برای همه یک ضرورت مطلق است. با این حال، باید مراقب بود که از برنامه های بیش از حد اسکریپت اجتناب شود. به جای تسلیم شدن در برابر "فناوری های کنترل"، برای پرورش یک رهبری حرفه ای مسئول، حیاتی است، تجدید حرفه ای است که از طریق توجه کافی به منطقه فاصله نزدیک پرورش می یابد.

This book is a longitudinal life history of the lives and work of primary school principals in Ireland. It provides a unique opportunity to peer inside the realities of leading schools in changing times. In a system that until recently did not prepare principals for the onerous roles and responsibilities, a small system with limited mobility, inter-personal relationships emerge as critical, frequently privileged over professional relationships. Consequently, principals struggle to bring about change, to build trust in order to cultivate a transformative leadership agenda, while several aspects of systemic structures and processes emerge as constraints on leadership capacity building. In the absence of comprehensive leadership portfolio development, classroom teachers, catapulted into the principal’s office, tend to be cautious and careful in ways that tend to perpetuate the status quo while putting a premium on the exercise of soft power and an over-reliance on the good will of colleagues. Several of the ‘leadership lessons’ that emerge from this in-depth analysis concur with an increasing international consensus that due to complexity and increasingly performative policy demands, learning about leadership for all is an absolute necessity. However, care must be taken to avoid overly scripted programmes. Critical to the cultivation of a professionally responsible leadership disposition, rather than capitulation to ‘technologies of control,’ is professional renewal cultivated through adequate attention to the Zone of Proximal Distance.