Understanding Family Change and Variation: Toward a Theory of Conjunctural Action

نرخ باروری به طور قابل توجهی در بین جوامع و درون جوامع و در طول زمان متفاوت است. در طول سه دهه گذشته، جمعیت شناسان اجتماعی پیشرفت های قابل توجهی در مستندسازی این محورهای تنوع داشته اند، اما مدل های نظری برای توضیح تغییر و تنوع خانواده عقب مانده اند. در عین حال، رشته‌های خواهر ما - از انسان‌شناسی فرهنگی گرفته تا روان‌شناسی اجتماعی تا علوم شناختی و فراتر از آن - گام‌های شگرفی در درک نحوه عملکرد کنش اجتماعی و چگونگی هماهنگی بدن، مغز، بافت‌های فرهنگی و شرایط ساختاری در آن فرآیند برداشته‌اند. درک تغییر و تنوع خانواده: به سوی نظریه کنشکنتورال استدلال می کند که جمعیت شناسی اجتماعی باید دوباره در هسته نظریه و تحقیق در مورد فرآیندها و مکانیسم های کنش اجتماعی ادغام شود، و چارچوبی را پیشنهاد می کند که از طریق آن ادغام مجدد ممکن است اتفاق بیفتد. این چارچوب فرض می‌کند که ساختارهای مادی و شماتیک عمیقاً وقوع، فراوانی و زمینه رویدادهای حیاتی را که موضوع جمعیت‌شناسی اجتماعی را تشکیل می‌دهند، شکل می‌دهند. باروری و رفتارهای خانوادگی به بهترین وجه به عنوان تابعی از ویژگی‌های فردی، بلکه به‌عنوان تابعی از زمینه‌های ساختاری که در آن رفتار رخ می‌دهد، درک می‌شوند. این رویکرد بسیاری از مفروضات را در جمعیت شناسی اجتماعی بر هم می زند و جمعیت شناسان را تشویق می کند که درون زایی زندگی اجتماعی را بپذیرند و از بحث های بی ثمر ساختار در مقابل فرهنگ، عاملیت در مقابل ساختار، یا زیست شناسی در مقابل جامعه فراتر روند.

Fertility rates vary considerably across and within societies, and over time. Over the last three decades, social demographers have made remarkable progress in documenting these axes of variation, but theoretical models to explain family change and variation have lagged behind. At the same time, our sister disciplines—from cultural anthropology to social psychology to cognitive science and beyond—have made dramatic strides in understanding how social action works, and how bodies, brains, cultural contexts, and structural conditions are coordinated in that process. Understanding Family Change and Variation: Toward a Theory of Conjunctural Action argues that social demography must be reintegrated into the core of theory and research about the processes and mechanisms of social action, and proposes a framework through which that reintegration can occur. This framework posits that material and schematic structures profoundly shape the occurrence, frequency, and context of the vital events that constitute the object of social demography. Fertility and family behaviors are best understood as a function not just of individual traits, but of the structured contexts in which behavior occurs. This approach upends many assumptions in social demography, encouraging demographers to embrace the endogeneity of social life and to move beyond fruitless debates of structure versus culture, of agency versus structure, or of biology versus society.