Understanding and Controlling Crime: Toward a New Research Strategy

در سال 1982 بنیاد جان دی و کاترین تی مک آرتور کمیته کوچکی را ایجاد کردند - گروه مطالعاتی برنامه عدالت (که اعضای آن در انتهای این مقدمه ذکر شده است) - و چیزی را که به سختی می توان آن را به عنوان یک سؤال آسان در نظر گرفت، مطرح کرد. "چه ایده ها، چه مفاهیم، ​​چه چارچوب های فکری اساسی برای درک و مقابله موثرتر با جرم در جامعه ما فاقد است؟" کسانی که با کار اعضای گروه مطالعاتی آشنا هستند، قدردان خواهند بود که چقدر نظرات متفاوتی بیان شده است - تا حدی که برخی از ما به این نتیجه رسیدیم که ما اصلاً یک گروه مطالعاتی نیستیم، بلکه یک گروه در حال مطالعه هستیم. ، مجموعه ای عجیب از حیوانات آزمایشی باستانی که در خدمت اهداف تاریک بنیاد هستند. با این حال، در نهایت، یک توافق شگفت آور قوی ظاهر شد. ما متوجه شدیم که ما از میزانی که در بحث هایمان به محصولات دو نوع تحقیق اتکا کردیم، متاثر شدیم: اول، آن چند مطالعه طولی مرتبط با بزهکاری و جنایت نوجوانان که در این کشور دنبال شده بود، و دوم، تعداد کمی از مطالعات تجربی که به دنبال اندازه‌گیری پیامدهای مداخلات رسمی مختلف در مشاغل جنایی بودند. این دو استراتژی تحقیقاتی چیزهای زیادی در مورد جرم و جنایت و کنترل آن به ما آموخته بود. استراتژی‌های دیگر -مطالعات موردی، نظرسنجی‌های مقطعی، مشاهدات شرکت‌کنندگان و تکنیک‌های مشابه- واقعاً سازنده بودند، اما این طرح‌های طولی و تجربی بود که دانشی را که دیگران به کشف آن کمک کردند، مستحکم کرد.

In 1982 the John D. and Catherine T. MacArthur Foundation created a small committee-the Justice Program Study Group (whose membership is listed at the end ofthis preface)-and posed to it what can hardly be regarded as an easy ques­ tion: "What ideas, what concepts, what basic intellectual frameworks are lack­ ing" to understand and to more effectively deal with crime in our society? Those who are acquainted with the work of the members of the Study Group will appreciate how many divergent views were expressed-divergent to the degree that some of us came to the conclusion that we were not a Study Group at all but rather a group being studied, an odd collection of ancient experimental animals serving some dark purpose of the Foundation. Eventually, however, a surprisingly strong concurrence emerged. We found we were impressed by the extent to which in our discussions we placed heavy reliance on the products of two types of research: first, those few longitudinal studies related to juvenile delinquency and crime that had been pursued in this country and, second, a few experimental studies that had sought to measure the consequences of different official interventions in criminal careers. These two research strategies had taught us much about crime and its control. Other strategies-case studies, cross-sectional surveys, participant observations, and similar techniques-had indeed been productive, but it was the longitudinal and experimental designs that firmed up the knowledge that the others helped to discover.