دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Andrea Olivieri
سری:
ISBN (شابک) : 9788832067125
ناشر: Edizioni Alegre
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Una cosa oscura, senza pregio به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب یک چیز تاریک، بدون ارزش نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ما لوئیس آدامیک را بیش از همه به عنوان نویسنده یک کتاب «فرقه ای» به یاد می آوریم، کتابی که به راحتی قابل درک اشتباه است، انگشتان دست شما را می سوزاند و نویسندگان خود را به تصاویر کلیشه ای زنجیر می کند: دینامیت: داستان خشونت طبقاتی در آمریکا، نوشته شده در 1931 و در سال 1934 بازنویسی شد. با این حال، قبل از یافتن یک مرگ مرموز در ایالات متحده از \"شکار جادوگر\"، لوئیس افراد زیادی بود، شاید بیش از حد: نوجوان اسلوونیایی بی قرار در امپراتوری اتریش-مجارستان، مهاجر ماوراء اقیانوس اطلس در جستجوی ثروت، نویسنده بسیار آمریکایی در راه، هرگز پدر روزنامه نگاری جدید شناخته نشد، خواننده جوامع مستیزو پرولتاریای جدید (یک جک لندن در اروپای مرکزی در میان اعتصابات کارگران صنعتی جهان)، آژیتاتور سیاسی و در نهایت حامی مارشال تیتو یوگسلاوی. یک داستان، داستانهای زیادی که در دو قاره، بین هیولاهای شکم اروپا و رویای آمریکایی که در برابر غلات قرار گرفتهاند، درگیر میشوند. آندریا اولیویری یک شیء روایی ساخته است که در آن هر فصل یک میدان مین است، روایتی ترکیبی که توسط انفجارهای مداوم تکان میخورد. نویسنده نه تنها داستان لویی را با تمام پیچیدگیاش بازسازی میکند، بلکه روش ژورنالیستی و شاعرانگی او را به کار میگیرد، داستان و غیرداستان را ترکیب میکند، و مسیر خود را با دیگر پرولتاریای «مستیزو» که در منطقهای نامشخص و در نتیجه مرزهای نامشخص زندگی میکردند، تلاقی میکند. با نام های بسیار بسیار زیاد: \"ساحل آدریاتیک\"، \"پریمورسکا\"، \"ونزیا جولیا\"، و چه کسی می داند چند نفر دیگر. در تحولی شگفتانگیز، بیوگرافی آدامیک با تاریخچه خانوادگی نویسنده گفتگو میکند. خانواده کارگران ضد فاشیست و پارتیزان، قهرمانان حماسه بین راه فلاویا و غرب، عشایر بین بنادر و کارخانه کشتی سازی مونفالکون، تریست، فیومه. به دنبال فراز و نشیبهای آلبانو و لدا، پدربزرگها و مادربزرگهای حزبگرا، اولیوری ما را در خیابانهای یک انسانیت پرآشوب در آلا دوس پاسوس همراهی میکند، در سرزمینی مرزی که «هویت ملی» دائماً تضعیف میشود، مرزها متحرک هستند و هر زبانی به زبان انگلیسی است. دنیایی از همبستگی طبقاتی و انترناسیونالیسم که به لطف این صفحات برای الهام بخشیدن به ما باز می گردد. یک چیز تاریک، بدون ارزش، حاصل سالها تحقیق است، این کتاب آغازینی است که اثری از خود بر جای خواهد گذاشت، اثری درخشان با محاسن فراوان. من فکر می کنم یک چیز را فهمیدم، که باید برای او بسیار واضح بود. دههها دیکتاتوری، خشونت و آزار، و سالها جنگ، شکنجه و نابودی، ماشین نفرت و انتقام، حاضر به فداکاری و مصمم را به راه انداخته بود. چیزی مبهم، بدون ارزش، چیزی که به راحتی قابل تحقیر و تحقیر است. و همانطور که اجتناب ناپذیر بود، در برخی موارد آن ماشین با خلبانی خودکار به پایان رسید، مانند یک کامیون با سرعت بالا، در چند متری متوقف نمی شد، حداقل با تظاهر به اینکه هیچ اتفاقی نیفتاده است.
Ricordiamo Louis Adamic soprattutto come l'autore di un libro «di culto», di quelli che è facile fraintendere, che a maneggiarli scottano le dita, che incatenano i loro autori a immagini stereotipate: Dynamite: The Story of Class Violence in America, scritto nel 1931 e riscritto nel 1934.Eppure, prima di trovare una morte enigmatica negli Stati Uniti della «caccia alle streghe», Louis fu tante persone, forse troppe: inquieto adolescente sloveno nell'impero austroungarico, migrante transatlantico in cerca di fortuna, americanissimo scrittore on the road, padre mai riconosciuto del New Journalism, cantore delle comunità meticce dei nuovi proletari (un Jack London mitteleuropeo tra gli scioperi degli Industrial Workers of the World), agitatore politico e infine sostenitore della Iugoslavia del maresciallo Tito. Una storia, molte storie a cavallo tra due continenti, tra i mostri del ventre d'Europa e l'American Dream spazzolato contropelo. Andrea Olivieri ha costruito un oggetto narrativo dove ogni capitolo è un campo minato, una narrazione ibrida squassata da continue esplosioni. L'autore non solo ricostruisce la storia di Louis nella sua complessità, ma ne adotta il metodo giornalistico e la poetica, ibridando fiction e non-fiction, e ne incrocia le traiettorie con quelle di altri proletari "meticci", vissuti in una zona dai confini incerti e dunque dai molti, troppi nomi: «Litorale adriatico», «Primorska», «Venezia Giulia», e chissà quanti altri. In uno sviluppo sorprendente, la biografia di Adamic dialoga con la storia di famiglia dell'autore. Famiglia di operai antifascisti e partigiani, protagonisti di un'epopea tra la Via Flavia e il West, nomadi tra i porti e cantieri navali di Monfalcone, Trieste, Fiume. Seguendo le vicissitudini di Albano e Leda, i nonni partigiani, Olivieri ci accompagna lungo le strade di un'umanità brulicante alla Dos Passos, in una borderland dove l'«identità nazionale» è continuamente messa in crisi, i confini sono mobili e ogni lingua è lingua franca. Un mondo di solidarietà di classe e internazionalismo, che grazie a queste pagine torna a ispirarci. Una cosa oscura, senza pregio è l'esito di anni di ricerche, è un libro d'esordio che lascerà un segno, è un'opera luminosa e dai molti pregi. Credo di aver capito una cosa però, che a lui doveva essere molto chiara. Decenni di dittatura, di violenze e di soprusi, e anni di guerra, di torture e di stermini, avevano messo in moto una macchina di odio e di vendetta, disponibile al sacrificio, determinata. Una cosa oscura, senza pregio, una cosa facile da mettere alla berlina e da disprezzare. E come era inevitabile, in alcuni casi quella macchina aveva finito per andare col pilota automatico, come un camion in corsa non si sarebbe fermata in pochi metri, men che meno fingendo che non fosse accaduto nulla.