برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Un certo Dostoevskij. Biografia polifonica in lettere, diari e testimonianze

دانلود کتاب یک داستایوفسکی معین. بیوگرافی چند صدایی در نامه ها، خاطرات و شهادت ها

مشخصات کتاب

Un certo Dostoevskij. Biografia polifonica in lettere, diari e testimonianze

دسته بندی: ادبیات
ویرایش:  
نویسندگان: Pavel Fokin (editor)  
سری:  
ISBN (شابک) : 885118562X, 9788851185626 
ناشر: UTET 
سال نشر: 2021 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Italian 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 973 کیلوبایت

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 12

در صورت تبدیل فایل کتاب Un certo Dostoevskij. Biografia polifonica in lettere, diari e testimonianze به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب یک داستایوفسکی معین. بیوگرافی چند صدایی در نامه ها، خاطرات و شهادت ها نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب یک داستایوفسکی معین. بیوگرافی چند صدایی در نامه ها، خاطرات و شهادت ها

الکساندر اگوروویچ ورانگل، دوست داستایوفسکی در سال‌های تبعید در سیبری، می‌گوید که رمان‌نویس بزرگ مارها را رام می‌کرد تا زنانی را که در دزدیدن گل‌ها از تخت گل‌های او اصرار می‌کردند تا سر حد مرگ بترساند. ورانگل به یاد می‌آورد: «بعد از آن، مدت‌ها سرمان را خندیدیم و به اتفاقی که افتاده بود فکر کردیم». همه دوستانش تا حدودی می دانستند که فدور میچایلوویچ یک تیپ خاص است: گریگوروویچ نویسنده هنگام گوش دادن به خواندن رمان بینوایان با صدای بلند به یاد می آورد که «پر از تحسین فراتر از باور، گاهی سعی می کردم به گردنش بپرم. تنها بیزاری او از افیون های بلند و رسا مرا عقب نگه داشت. در نهایت ما یک ایده کلیشه‌ای از داستایوفسکی داریم: نویسنده بزرگ تاریک و متفکر، که از افکار خود عذاب می‌کشد، در حالت ایده‌آل همیشه مانند عکس‌های سیبری لاغر شده است. این همان چیزی است که هر بار که خوانش‌های انتقادی قرن‌ها از مقاله‌ها و زندگی‌نامه‌ها فروکش می‌کند و فرد را به یک شخصیت تقلیل می‌دهد، اتفاق می‌افتد. اما به گفته کسانی که او را می‌شناختند، بزرگ‌ترین رمان‌نویس روسی قرن نوزدهم نیز یک اهمال‌کننده بود که هرگز نمی‌خواست سر کارش برود، یا یک سخنور زبردست در میان دوستانش بود که پس از آن در میان دوستانش مضطرب و کم حرف شدند. از غریبه ها داستایوفسکی معینی که عده‌ای آن را دوست دارند و خیلی‌ها آن را دوست ندارند، با شیرینی، سخاوتمند با وام، با کم‌نظری نسبت به خود و کارش، اما با تحسین‌کنندگانش دوستانه. کسی که در شانزده سالگی، زمانی که پوشکین درگذشت، می خواست عزا بپوشد و به عنوان یک دانش آموز مجبور بود سال را تکرار کند، زیرا معلم جبر \"قطعاً می خواست من را شکست دهد\". شوهری حسود اما مهربون، پدری که درخت کریسمس را که روی چهارپایه ایستاده بود تزئین کرد و با فرزندانش مازورکا را رقصید. مورخ ادبی پاول فوکین در این بیوگرافی چند صدایی برای اولین بار زندگی نویسنده را از طریق منابع معاصر بازسازی می کند: حکایت ها، نامه ها، سوابق محاکمه و خاطرات نوشته شده توسط شاعران، انقلابیون، منتقدان، بستگان و دوستان. «یک داستایوفسکی معین» زندگی داستانی یکی از محبوب‌ترین نویسندگان تمام دوران را به ما باز می‌گرداند، از طریق ارج نهادن به همکاران، هیبت آشنایان، مهربانی اعضای خانواده، خاطره ارزشمند کسانی که حتی یک بار با او ملاقات کرده‌اند. پیشگفتار پائولو نوری.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Aleksandr Egorovic Vrangel’, amico di Dostoevskij negli anni dell’esilio in Siberia, racconta che il grande romanziere addomesticò delle bisce per spaventare a morte le donne che si ostinavano a rubargli i fiori dalle aiuole. «In seguito», ricorda Vrangel’, «ridemmo a più non posso per molto tempo, ripensando all’accaduto». Che Fëdor Michajlovic fosse un tipo particolare lo sapevano un po’ tutti i suoi amici: mentre lo ascoltava leggere in anteprima ad alta voce il romanzo Povera gente, lo scrittore Grigorovic ricorda che «pieno di ammirazione all’inverosimile, qualche volta tentai di saltargli al collo; mi tratteneva solo la sua avversione verso le effusioni rumorose ed espressive». Abbiamo in fin dei conti un’idea un po’ stereotipata di Dostoevskij: il grande scrittore cupo e meditabondo, tormentato dai suoi stessi pensieri, idealmente sempre emaciato come nelle foto in Siberia. Questo è quello che succede ogni volta che si sedimentano le letture critiche di secoli di saggi e biografie, riducendo la persona a personaggio. Ma, a sentire la viva voce di chi l’ha conosciuto, il più grande romanziere russo dell’Ottocento era anche un procrastinatore che non voleva mai mettersi a lavoro, o un oratore brillante tra amici che diventava poi ansioso e taciturno quando si trovava tra estranei. Un certo Dostoevskij, simpatico ad alcuni e antipatico a molti, golosissimo di dolci, prodigo di prestiti, con una bassa opinione di sé e della sua opera ma cordiale verso gli ammiratori. Uno che a sedici anni, quando morì Puskin, avrebbe voluto portare il lutto e che da studente dovette ripetere l’anno perché l’insegnante di algebra «voleva sicuramente bocciarmi». Un marito geloso ma affettuoso, un padre che addobbava l’albero di Natale in piedi su uno sgabello e ballava la mazurka con i figli. Lo storico della letteratura Pavel Fokin in questa biografia polifonica ricostruisce per la prima volta la vita dell’autore attraverso fonti contemporanee: aneddoti, lettere, atti di processi e memorie scritti da poeti, rivoluzionari, critici, parenti e amici. "Un certo Dostoevskij" ci restituisce la vita romanzesca di uno dei più amati scrittori di sempre, attraverso la stima dei colleghi, la soggezione dei conoscenti, la tenerezza dei familiari, il ricordo prezioso di chi ebbe modo di incontrarlo anche solo una volta. Prefazione di Paolo Nori.