Umbruch von unten: Die Selbstbefreiung Mittel- und Osteuropas und das Ende der Sowjetunion

این کتاب تحلیلی است از رویدادهایی که منجر به تغییر سیستم در اروپای مرکزی و شرقی، اتحاد آلمان، پایان اتحاد جماهیر شوروی و در نهایت پایان درگیری شرق و غرب شد.

در اروپای مرکزی، این تغییر توسط بازیگران مخالف رژیم ایجاد شد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در درجه اول موفقیت جنبش های ملی بود. "انقلاب مسالمت آمیز" در جمهوری دموکراتیک آلمان را باید در ارتباط با این "خود رهایی" جوامع اروپای مرکزی و شرقی دانست. در جمهوری دموکراتیک آلمان نیز، این بازیگران غیررسمی، جنبش‌های فرار و تظاهرات بودند که رژیم SED را سرنگون کردند. بنابراین تغییر سیستم در اروپای مرکزی و شرقی اساساً یک "تغییر از پایین" بود. بدون نادیده گرفتن تاریخ قبلی، ارائه بر روی مخالفان و گروه های غیررسمی از زمان توافقنامه نهایی هلسینکی کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا (1975) متمرکز است. بر اساس تز تداوم زیاد رفتار مخالف، توجه ویژه ای به توسعه در لهستان می شود. تمرکز در اینجا بر جنبش توده ای "Solidarność" است. موفقیت آنها برای این تحول از اهمیت بالایی برخوردار بود. همکاری بین المللی بازیگران غیررسمی و همچنین وابستگی های متقابل تحولات در کشورهای تحت حاکمیت شوروی ارائه می شود. این کتاب یک دوره مهم از تاریخ اروپا را از منظری که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است، مستند می کند.

Das Buch ist eine Analyse der Ereignisse, die zum Systemwandel in Mittel- und Osteuropa, zur Deutschen Einheit, zum Ende der Sowjetunion und letztlich zum Ende des Ost-West-Konfliktes geführt haben.

In Mitteleuropa wurde der Wandel durch regimeoppositionelle Akteure bewirkt. Der Zerfall der UdSSR war primär der Erfolg von Nationalbewegungen. Die „friedliche Revolution“ in der DDR ist im Zusammenhang mit dieser „Selbstbefreiung“ der mittel- und osteuropäischen Gesellschaften zu sehen. Auch in der DDR waren es informelle Akteure, Flucht- und Demonstrationsbewegung, die das SED-Regime zum Einsturz brachten. Der Systemwandel in Mittel- und Osteuropa war folglich primär ein „Umbruch von unten“. Ohne die Vorgeschichte auszublenden, konzentriert sich die Darstellung auf die Dissidenten und die informellen Gruppen seit dem Helsinki Schlussabkommen der Konferenz für Sicherheit und Zusammenarbeit in Europa (1975). Ausgehend von der These großer Kontinuität oppositionellen Verhaltens wird der Entwicklung in Polen besondere Beachtung geschenkt. Hierbei steht die Massenbewegung „Solidarność“ im Zentrum. Ihr Erfolg war für den Umbruch von überragender Bedeutung. Die internationalen Kooperationen der informellen Akteure werden ebenso dargestellt wie die Interdependenzen der Entwicklungen in den Ländern des sowjetischen Herrschaftsbereichs. Vorliegendes Buch dokumentiert eine wichtige Epoche der europäischen Geschichte aus einer bislang zu wenig beachteten Perspektive.