Two weeks in the midday sun: a Cannes notebook

راجر ایبرت که دهه‌ها نمونه نقد سینما بود، با شوخ طبعی، خردمندی و انگشت شست بی‌معنای خود، به شهرتی دست یافت که بعید به نظر می‌رسد که با آن برابری کند. تفسیر خستگی ناپذیر او از زمان مرگش بسیار مغفول مانده است، اما، خوشبختانه، ایبرت علاوه بر انبوهی از بررسی های روزانه اش، میراثی از نوشتن طولانی غزلی نیز از خود به جای گذاشت. و با دو هفته در آفتاب ظهر، نه تنها نگاهی اجمالی به مرد ایبرت، بلکه در پشت صحنه یکی از پر زرق و برق ترین و عجیب ترین آیین های سینمایی می اندازیم: جشنواره فیلم کن.< br>
بیشتر درباره مردم تا فیلم، این کتاب روایتی صمیمی، عجیب و شوخ از رژه شخصیت‌هایی است که در جشنواره 1987 شرکت کردند - دوازدهمین و چهلمین سالگرد این رویداد ایبرت. ایبرت که یک راکونتور فوق‌العاده با حس گام‌به‌گامی عالی است، در کنار تأمل جدی‌تر درباره کارگردانانی مانند فلینی و...

A paragon of cinema criticism for decades, Roger Ebert—with his humor, sagacity, and no-nonsense thumb—achieved a renown unlikely ever to be equaled. His tireless commentary has been greatly missed since his death, but, thankfully, in addition to his mountains of daily reviews, Ebert also left behind a legacy of lyrical long-form writing. And with Two Weeks in the Midday Sun, we get a glimpse not only into Ebert the man, but also behind the scenes of one of the most glamorous and peculiar of cinematic rituals: the Cannes Film Festival.

More about people than movies, this book is an intimate, quirky, and witty account of the parade of personalities attending the 1987 festival—Ebert's twelfth, and the fortieth anniversary of the event. A wonderful raconteur with an excellent sense of pacing, Ebert presents lighthearted ruminations on his daily routine and computer troubles alongside more serious reflection on directors such as Fellini and...