Tumours in Children

سرطان در دوران کودکی یک بیماری نادر است، اما به دلایل زیادی به تناسب فراوانی آن علاقه را به خود جلب می کند. البته، ناراحتی والدین همراه با یک بیماری فاجعه بار در پسر یا دختر وجود دارد - درد و رنجی که پزشک نیز به میزان زیادی در آن سهیم است. این جنبه بدون شک باعث تحریک پزشکان و محققین در نژاد خود شده است تا ابزارهای مؤثرتری برای درمان ایجاد کنند. پاداش ها عالی است. نه تنها عنصر انسانی وجود دارد، بلکه این واقعیت نیز وجود دارد که بقای کودکی که با موفقیت درمان شده است به جای نرخ بقای معمولی پنج تا ده ساله که برای بزرگسالان ذکر شده است، بر حسب نمرات سال اندازه گیری می شود. در ارتباط با این جنبه از سرطان شناسی کودکان، مسئولیت این است که آن سال های طولانی را تا حد امکان بدون دردسر کند. چالش تیم سازماندهی مراقبت از کودکان مبتلا به سرطان واضح است. درمان باید حاصل شود، اما نه به قیمت ضایعات جسمی یا روانی شدیدتر که کودک از نوجوانی تا بلوغ رشد می کند. کودک شفا یافته امروز نباید به بزرگسال بیمار مزمن فردا تبدیل شود. طیف بیماری های بدخیم در دوران کودکی به اندازه بیماران مسن تر متفاوت نیست. انواع تومورهای دیده شده در کودکان تعداد نسبتا کمی دارند. بنابراین، می‌توان توجه متمرکز را بر هر نهاد متمرکز کرد و استراتژی‌های خاصی را برای مدیریت بالینی توسعه داد.

Cancer in childhood is a rare disease, but for many reasons attracts interest out of proportion to its frequency. There is, of course, the parental anguish associated with a catastrophic illness in a son or daughter - anguish shared in large measure by the physician. This aspect no doubt has spurred on clinicians and investigators in their race to develop more effective means of treatment. The rewards are great. Not only is there the human element, but there is also the fact that survival of the successfully treated child is measured in scores of years rather than the ordinary five to ten year survival rates cited for the adult. Associated with this aspect of paediatric oncology is the responsibility to make those many years as trouble-free as possible. The challenge to the team organizing the care of children with cancer is clear. Cure is to be obtained, but not at the cost of progressively more severe somatic or psychic lesions as the child develops through adolescence to maturity. The cured child of today must not become the chronically ill adult of tomorrow. The spectrum of malignant diseases in childhood is not so varied as that of older patients. The kinds of tumour seen in children are relatively few in number; therefore, concentrated attention can be focussed on each entity, and specific strategies developed for clinical management.