Tumor Prevention and Genetics

Hans-Jorg Senn H.-J. Senn (~) مرکز تشخیص و پیشگیری تومور، Rorschacherstr. 150, CH-9006 سنت گالن، سوئیس انکولوژی بالینی عمدتاً بر توسعه استراتژی‌های جدید و تعداد زیادی از داروهای جدید برای مبارزه با سرطان عودکننده و پیشرونده در طول دو دهه گذشته متمرکز شده است. علاوه بر این، این کار را در بسیاری از بیماری‌های نئوپلاستیک مانند لوسمی‌های حاد و سارکوم‌ها در بیماران اطفال و انواع خاصی از لنفوم‌های تهاجمی و همچنین تومورهای جامد منتخب مانند سرطان بیضه و کوریوکارسینوم در سنین بزرگسالی با موفقیت قابل توجهی انجام داده است. شیمی درمانی کمکی و غدد درون ریز چندین "قاتل اصلی" در میان انواع سرطان شایع، به ویژه سرطان سینه و کولون، نیز به اهداف درمانی موفق و از نظر سیاسی معنادار تبدیل شده اند [1، 2]. با این حال، سود خالص در "درمان" این رویکردهای درمانی (عمدتاً دارویی) باید به طور واقع بینانه به عنوان تأثیر متوسط ​​​​بر مشکل سرطان به طور کلی و میزان مرگ و میر شایع ترین انواع تومور قضاوت شود. که در بزرگسالی شایع است، به استثنای بسیار کمی در طول دو تا سه دهه گذشته به طور قابل توجهی کاهش نیافته است. سیاستمداران سلامت، اپیدمیولوژیست‌ها و سردبیران مجلات پزشکی به طور فزاینده‌ای به دنبال راهبردهای جایگزین برای کاهش بروز سرطان و افزایش بقا هستند، و حوزه‌های تحقیقاتی جدید و تا کنون عمدتاً نادیده گرفته شده مانند پیشگیری اولیه و ثانویه سرطان را تهویه می‌کنند.

Hans-Jorg Senn H.-J. Senn (~) Center for Tumor Detection and Prevention, Rorschacherstr. 150, CH-9006 St. Gallen, Switzerland Clinical oncology has centered mainly on developing new strategies and a multitude of new drugs for fighting relapsing and progressive cancer during the last two decades. Furthermore, it has done this with respectable success in quite a number of neoplastic diseases such as acute leukemias and sarcomas in pediatric patients and certain types of aggressive lymphomas, as well as se­ lected solid tumors such as testicular cancer and choriocarcinoma in adult age. Curatively intended adjuvant chemo-and endocrine-therapies of several "main killers" among prevalent cancer types, especially breast and colon can­ cer, have also become successful and health-politically meaningful therapeutic targets [1, 2]. However, the net gain in "cure" of these (mostly pharmacologic) therapeu­ tic approaches has to be realistically judged as having a moderate impact on the cancer problem as a whole, and the mortality rate of the most frequent tu­ mor types, which are prevalent in adult life, has with very few exceptions not been substantially decreased over the past two to three decades. Increasingly, health politicians, epidemiologists, and medical journal editors are asking for alternative strategies of lowering cancer incidence and increasing survival, ventilating new and hitherto mostly neglected areas of research such as pri­ mary and secondary cancer prevention.