Truth and Belief: Interpretation and Critique of the Analytical Theory of Religion

وظیفه ملاحظات زیر، تبیین رابطه دین با اندیشه است. هر تحقیق فلسفی در مورد این وظیفه با این توقع پیش می رود که خود فهمی دینی را در نظر بگیرد. دشواری خاص یک نظریه فلسفی دین در اینجا نهفته است. از یک سو، ممکن است فیلسوف دین برای اجتناب از ارائه یک نظریه دینی (الهیات) به جای نظریه فلسفی که از او انتظار می رود، این خودفهم را فرض نکند. از سوی دیگر، او نمی تواند از خود فهمی دینی بگذرد، زیرا این کلید بینش منحصر به فرد گفتمان دینی است. بدون آگاهی از این یگانگی، نمی توان به شرایطی اشاره کرد که گزاره های دینی به پرسش از حقیقت منجر می شوند. حتی اگر دین نتواند برای تحقیق فلسفی تجویز کند، روش‌هایی که دین دوم باید برای بررسی موضوع آن به کار گیرد، ممکن است بعلاوه اقتضا کند که معیاری که با آن اندازه‌گیری می‌شود برای درک آن ویژگی‌های ویژه‌ای که آن را از سایر حوزه‌های زندگی متمایز می‌کند، مناسب باشد. . بنابراین، ممکن است از تفسیر فلسفی لازم باشد که مسئله مشروعیت و اعتبار خودفهمی دینی از همان ابتدا به عنوان یک موضوع باز و نه آنگونه که قبلاً تصمیم گرفته شده بود، مورد بررسی قرار گیرد. اگر به این پرسش عجولانه و عجولانه منفی داده شود، همه تحلیل‌های گزاره‌های دینی لزوماً بر اساس رهنمودهای روشی انجام می‌شود که در زیربنای خود نقاب از مضمون دینی می‌پوشاند.

The task of the following considerations is the elucidation of the relationship of religion to thought. Every philosophical investigation with this task proceeds under the expectation that it will take into account religious self-understanding. Herein lies the special difficulty of a philosophical theory of religion. On the one hand, the philosopher of religion may not assume this self-understanding in order to avoid offering a religious theory (a theology) instead of the philosophical theory expected from him. On the other hand, he cannot by-pass religious self-understanding because this is the key to insight into the uniqueness of religious discourse. Without knowledge of this uniqueness, it is impossible to indicate the conditions under which religious statements lead to the question of truth. Even if religion cannot prescribe to philosophical investigation, whose methods the latter must apply to examine its object, it may in addition require that the standard by which it is measured be suited to grasp those special characteristics which mark it as different from other realms of life. Therefore, it may be required of the philosophical interpretation, that the question of the legitimacy and validity of religious self-understanding be treated from the very beginning as an open one, and not as one already decided. If this question is rashly decided in the negative, then all analysis of religious propositions is necessarily done along the guidelines of a method that in its foundation masks of the religious thematic.