Trusting in the University: The Contribution of Temporality and Trust to a Praxis of Higher Learning

جهانی که در آن می آموزیم به سرعت در حال تغییر است. این سرعت توسط طیف وسیعی از تأثیرات هدایت می‌شود که به راحتی، اما به‌طور ناکافی، تحت عنوان جهانی‌سازی قرار گرفته‌اند. . زمینه ای که در آن جهانی شدن و آموزش اغلب به هم مرتبط هستند، زمینه پیشرفت، پیشرفت قابل تحقق از طریق فناوری، حرکت آزاد مالی و استفاده بهینه از سرمایه انسانی است. برای دامن زدن به این پیشرفت، مؤسسات آموزشی رسمی رشد، انطباق و تغییر کرده اند تا «خروجی های» بسیار ماهر را برای برآوردن تقاضا ارائه دهند. در طول راه، من استدلال خواهم کرد، پرسشگری، یادگیری، تأمل و شایستگی آموزش رسمی قربانی ابزاری بودن، تبعیت و منفعت شخصی شده است. این در سراسر سیستم آموزشی دیده می شود، اما این کتاب بر آموزش عالی و مهمتر از آن، مؤسسات آموزش عالی که به عنوان دانشگاه شناخته می شوند، تمرکز دارد. من سعی خواهم کرد برای مکان متمایز دانشگاه‌هایی بحث کنم که در مقابل پیشرفت مقاومت نمی‌کنند، اما آن را متفاوت از آنچه در بازار مجاز است تعریف می‌کنند. من یک سیستم دانشگاهی را پیشنهاد می‌کنم که در آن دانشجویان و اساتید با هم اجازه داشته باشند «بگذارند یاد بگیرند» چه کسی ممکن است بشوند، نه اینکه وجود خود را مصنوع الزامات اقتصادی بدانند. من از همان ابتدا قبول دارم که این ممکن است با دانشگاه ها در دنیای تجارت و صنعت ناسازگار باشد، در واقع تقاضا دارم که نباشند! با این حال، متن من یک جدل علیه به دام افتادن سرمایه داری آموزش و پرورش فی نفسه نیست، بلکه برای توسعه مراکزی است که در عین درگیر شدن با واقعیت های وجودی ما سؤال می کنند.

The world in which we learn is changing rapidly. That rapidity is driven by a range of influences, conveniently, but inadequately, clustered under the rubric of globalisation. . The context in which globalisation and education is often linked is that of progression, progression realisable through technology, the free movement of finances and the optimum utilisation of human capital. To fuel this progression, formal educational institutions have grown, adapted and changed to provide highly skilled ‘outputs’ to satisfy demand. Along the way, I will argue, the questioning, learning, reflecting and worthiness of formal education has been sacrificed for instrumentality, compliance and self-interest. This is seen throughout the educational system but this book concentrates on higher education and, more importantly, higher educational institutions that are known as universities. I will try to argue for a distinctive place for universities that does not resist progression but defines it differently from that allowable by the market. I propose a university system where students and faculty are together allowed to ‘let learn’ who they might become, rather than realise their being as the artefact of economic imperatives. I accept from the very beginning that this might be incompatible with universities being in the world of commerce and industry, in fact, I demand that they are not! However, my text is not a polemic against the capitalist entrapment of education per se but for the development of centres that question whilst engaging with the realities of our existence.