Tropical Travels: Brazilian Popular Performance, Transnational Encounters, and the Construction of Race

فرهنگ عامه برزیل، از جمله موسیقی، رقص، تئاتر و فیلم، نقشی کلیدی در مدارهای اجراهای فراملی - بین آمریکایی و فراآتلانتیک - از اواخر قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم ایفا کرد. مجریان برزیلی هم از فرانسه، پرتغال، آرژانتین، ایالات متحده و جاهای دیگر الهام گرفتند و الگوهایی برای تولیدات فرهنگی ارائه کردند. این مبادلات فراملی همچنین به ایجاد ایده‌های جدید و بازنمایی هویت «نژادی» در برزیل کمک کرد. سفرهای گرمسیری به طور مثمر ثمری بررسی می‌کند که چگونه ادراکات "نژاد" در اجرای محبوب در ریودوژانیرو مورد مذاکره قرار گرفت و چگونه این موضوعات با روندهای فراملی گسترده‌تری در طول دوره درگیر شدند.

لیزا شاو تجزیه و تحلیل می‌کند که چگونه فرم‌های فرهنگی محلی با تماس با سنت‌های اجرایی وارداتی و سنت‌های فراملی در برزیل، و همچنین با حرکت هنرمندان برزیلی در خارج از کشور شکل گرفته است. او به طور خاص روی سامبا و ماکسیکس در پاریس بین سال‌های 1910 و 1922، teatro de revista (معادل برزیلی وودویل) در ریو در دهه 1920 و یک برزیلی محبوب تمرکز می‌کند. کهن الگوی زن، baiana، که در سراسر مرزها و اقیانوس‌ها به این طرف و آن طرف رفت. شاو نشان می دهد که این برخوردهای فراملی از طریق اجرای «نژاد» و قومیت در فرهنگ عامه، بازتعریف هویت برزیلی را ایجاد کرد. تغییر تمرکز سنتی مطالعات اقیانوس اطلس از نیمکره شمالی به نیمکره جنوبی، سفرهای گرمسیری همچنین به درک کاملتر تأثیرات فرهنگی بین نیمکره ای در قاره آمریکا کمک می کند.

Brazilian popular culture, including music, dance, theater, and film, played a key role in transnational performance circuits—inter-American and transatlantic—from the latter nineteenth century to the middle of the twentieth century. Brazilian performers both drew inspiration from and provided models for cultural production in France, Portugal, Argentina, the United States, and elsewhere. These transnational exchanges also helped construct new ideas about, and representations of, “racial” identity in Brazil. Tropical Travels fruitfully examines how perceptions of “race” were negotiated within popular performance in Rio de Janeiro and how these issues engaged with wider transnational trends during the period.

Lisa Shaw analyzes how local cultural forms were shaped by contact with imported performance traditions and transnational vogues in Brazil, as well as by the movement of Brazilian performers overseas. She focuses specifically on samba and the maxixe in Paris between 1910 and 1922, teatro de revista (the Brazilian equivalent of vaudeville) in Rio in the long 1920s, and a popular Brazilian female archetype, the baiana, who moved to and fro across national borders and oceans. Shaw demonstrates that these transnational encounters generated redefinitions of Brazilian identity through the performance of “race” and ethnicity in popular culture. Shifting the traditional focus of Atlantic studies from the northern to the southern hemisphere, Tropical Travels also contributes to a fuller understanding of inter-hemispheric cultural influences within the Americas.