Trends in Levels and Effects of Persistent Toxic Substances in the Great Lakes: Articles from the Workshop on Environmental Results, hosted in Windsor, Ontario, by the Great Lakes Science Advisory Board of the International Joint Commission, September 12 and 13, 1996

"آیا دریاچه های بزرگ بهتر می شوند یا بدتر؟" این سوالی است که مردم، دانشمندان و مدیران پس از ربع قرن اقدام مشترک ایالات متحده و دولت های کانادا برای پاکسازی دریاچه های بزرگ از کمیسیون مشترک بین المللی می پرسند. این جلد شامل مقالاتی از کارگاه نتایج زیست‌محیطی است که در ویندزور، انتاریو، توسط هیئت مشورتی علوم دریاچه‌های بزرگ کمیسیون مشترک بین‌المللی، در 12 و 13 سپتامبر 1996 برگزار شد. دریاچه‌های بزرگ تقریباً یک قرن از آلودگی شدید را پشت سر گذاشته‌اند. از ساخت، استفاده و دفع مواد شیمیایی. در دهه 1960، زیست شناسان حیات وحش شروع به بررسی شیوع نارسایی تولیدمثلی در پرندگان ماهی خوار و راسوهای دامداری کردند و این موارد را با قرار گرفتن در معرض ترکیبات کلر آلی مرتبط کردند. محققان سلامت انسان در دهه‌های 1980 و 1990 تاخیر رشد، ناهنجاری‌های رفتاری و نقص در رشد شناختی را با مصرف مادر ماهی‌های دریاچه بزرگ قبل از بارداری مرتبط دانستند. دریاچه های بزرگ به آزمایشگاهی تبدیل شدند که برای اولین بار نظریه اختلالات غدد درون ریز در آن فرموله شد. اکنون گروهی از دانشمندان دریاچه های بزرگ، به میزبانی کمیسیون مشترک بین المللی، داستان روند غلظت ها و اثرات مواد سمی پایدار بر حیات وحش و انسان را گردآوری کرده اند. مقالات فنی مناسب بودن ارگانیسم های مختلف را به عنوان شاخص بررسی می کنند و نتایج پایش طولانی مدت غلظت ها و بروز اثرات را ارائه می دهند. شواهد نشان می‌دهد که در اواخر دهه 1970 پیشرفت‌های زیادی صورت گرفت، اما در اواخر دهه 1990 هنوز غلظت‌هایی از برخی مواد سمی پایدار وجود دارد که سرسختانه در سطوحی باقی مانده‌اند که همچنان باعث ایجاد اثرات سم‌شناسی می‌شوند.

`Are the Great Lakes getting better or worse?' This is the question that the public, scientists and managers are asking the International Joint Commission after a quarter-century of cooperative action by the United States and Canadian governments to clean up the Great Lakes. This volume contains papers from the workshop on Environmental Results, hosted in Windsor, Ontario, by the Great Lakes Science Advisory Board of the International Joint Commission, on September 12 and 13, 1996. The Great Lakes have been through almost a century of severe pollution from the manufacture, use and disposal of chemicals. In the 1960s wildlife biologists started to investigate the outbreaks of reproductive failure in fish-eating birds and ranch mink and to link these to exposure to organochlorine compounds. Human health researchers in the 1980s and 1990s linked growth retardation, behavioral anomalies and deficits in cognitive development with maternal consumption of Great Lakes fish prior to pregnancy. The Great Lakes became the laboratory where the theory of endocrine disruptors was first formulated. Now a group of Great Lakes scientists, hosted by the International Joint Commission, has compiled the story of the trends in the concentrations and effects of persistent toxic substances on wildlife and humans. The technical papers review the suitability of various organisms as indicators, and present the results of long-term monitoring of the concentrations and of the incidence of effects. The evidence shows that there was an enormous improvement in the late 1970s, but that in the late 1990s there are still concentrations of some persistent toxic substances that have stubbornly remained at levels that continue to cause toxicological effects.