Trauma Interventions in War and Peace: Prevention, Practice, and Policy

آرامش گرانبهاترین منبعی است که بدون آن نه ثروتمند و نه فقیر نمی توانند خوشبختی را بشناسند. با این حال، سلامت روان مورد ارزیابی قرار نمی گیرد و به طور معمول بدیهی تلقی می شود. علاوه بر این، ما اجازه می دهیم که جنگ، شکنجه، خشونت، فقر، آسایش، تبعیض، و آزار خانگی آن را تضعیف کند. زخم های ناشی از این بیماری های بزرگ انسانی، روان فرد را بیمار می کند، رگه ها را از هم می پاشد و امواج شوک را در جامعه می فرستد. بلایای طبیعی نیز می تواند باعث آسیب ناگهانی و حاد شود. غالباً، آسیب - از دست دادن مزمن و بی امان عزت، عزت نفس و امید - از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود: در واقع یک میراث غم انگیز و دردناک. دانشمندان، دانشمندان و متخصصان پزشکی و سایر متخصصان به طور مستمر در پی کسب اطلاعات بیشتر در مورد سلامت روان و به کارگیری دانش خود هستند. همه ما، انسان‌های آسیب‌پذیری که هستیم، باید با هم کار کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که محیطی که در آن زندگی می‌کنیم برای آرامش ذهنی مساعد و عاری از وحشت‌هایی است که رفاه روانی را به خطر می‌اندازد. این نشریه ناشی از تعهد سازمان ملل متحد و دیگران به این هدف است و محصول مجموعه ای از نشست های پر جنب و جوش است که نویسندگان در مقر سازمان ملل با گروه های جامعه مدنی، مقامات دولتی و کارکنان سازمان ملل برگزار کردند. با تمرکز سازمان جهانی بهداشت بر سلامت روان در سال 2001 مصادف شد. امیدوارم این منبع با ارزشی برای پزشکان، سیاست گذاران، و کارکنان حوزه سازمان ملل متحد و ستاد مرکزی سازمان ملل باشد، در هر جا که تروما رخ می دهد، و هر جا که آرامش خاطر در خطر است.

Peace of mind is a most precious resource, without which neither rich nor poor can know happiness. Yet mental health is undervalued and routinely taken for granted. Moreover, we allow war, torture, violence, poverty, d- ease, discrimination, and domestic abuse to undermine it. The wounds inflicted by these great human ills sicken the individual psyche, tear f- ilies apart, and send shock waves through society. Natural disasters, too, can cause sudden and acute trauma. Often, the damage—a chronic and relentless loss of dignity, self-esteem, and hope—is transmitted from one generation to the next: a sad and painful legacy indeed. Scientists, scholars, and medical and other professionals are seeking continuously to know more about mental health, and to apply their kno- edge. All of us, vulnerable human beings that we are, need to work together to ensure that the environment we live in is conducive to peace of mind, and free of the horrors that jeopardize mental well-being. This publication grew out of the commitment of the United Nations and others to this cause, and is the product of a series of lively meetings that the authors held at UN Headquarters with civil society groups, government officials, and United Nations staff—a dialogue that coincided with the World Health Organization's focus on mental health in 2001. I hope it will be a valuable resource for practitioners, policymakers, and United Nations field and headquarters staff wherever trauma strikes, and wherever peace of mind is threatened.