دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Translations of Griselda
دانلود کتاب ترجمه های گریسلدا
مشخصات کتاب
Translations of Griselda
ویرایش:
نویسندگان: Jessica Lara Lawrence Harkins
سری:
ناشر: Washington University
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 371
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 54,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب ترجمه های گریسلدا: زبان، ادبیات و زبانشناسی، آپولیوس، بوکاچیو، جیووانی، چاسر، جفری، گریزلدا، پترارکا، فرانچسکو، ترجمه
در صورت تبدیل فایل کتاب Translations of Griselda به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ترجمه های گریسلدا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب ترجمه های گریسلدا
این پروژه به سه ادعای انتقادی استاندارد درباره داستان کارمند و دکامرون 10.10 می پردازد: اینکه گریزلدا یک تصویر هیرونیمی است، اینکه بوکاچیو داستان خود را از یک داستان عامیانه گرفته است، و اینکه چاسر از نسخه بوکاچیو بی اطلاع بوده است. من نسخه ها و پیشینیان گریزلدا را در سنت ژروم، آپولیوس، بوکاچیو، پترارک و چاسر به طور متناظر خواندم تا چگونگی تغییر چهره او در ترجمه را ارزیابی کنم. من با بررسی استعاره زن به مثابه متن که برای اولین بار در رساله های قدیس ژروم ظاهر می شود، شروع می کنم. اگرچه پژوهشگران اغلب به این استعاره به عنوان یک نقطه ارجاع آشکار اشاره می‌کنند، من استدلال می‌کنم که این استعاره در استفاده ژروم جیوه‌ای است و نشان می‌دهد که چگونه ارجاع شکل در هر چهار حرفی که در آن ظاهر می‌شود تغییر می‌کند و اینکه چگونه استعاره ذاتاً ناپایدار است. در هر نقطه معین فصل دوم من به این موضوع می پردازد که چگونه ادعای فولکلور - که همه جا در نقد داستان کارمند معاصر وجود دارد - مبنای مادی دانش بوکاچیو از دگردیسی های آپولیوس را نادیده می گیرد و استدلال می کند که نسخه ادبی آپولئیوس از کوپید و روان منبع احتمالی دوم برای Boccaccio.1010's را تشکیل می دهد. و همینطور برای پترارک و چاسر). فصل سوم به بررسی شکل گریزلدا در دکامرون 10.10 می پردازد، با توجه به پاسخ بوکاچیو به جروم در شجره نامه و دکامرون به منظور روشن کردن تناقضاتی که اگر گریزلدا یک «تصویر هیرونیمی» باشد. به علاوه، این فصل گریزلدا را در بافتار ارزیابی می کند. از پروژه دکامرون و سایر نوشته‌های بوکاچیو در مورد آناتومی زنانه، و خوانشی از داستان گریزلدا در دکامرون به عنوان یک «حقیقت» ارائه می‌کند که به شدت توسط خوانش پترارک پنهان شده است. من دقیقاً نشان می‌دهم که چگونه پترارک الگوی گریزلدا را تغییر می‌دهد و زمینه‌ای را برای یک بحث تفسیری درباره داستان ایجاد می‌کند که چاسر (و سایر نویسندگان بعدی) به آن پاسخ خواهند داد. جزئیات تغییرات پترارک تأثیر زیادی بر داستان کارمند دارد. در فصل چهارم، با مقایسه جدید دست‌نویس‌های مورد بحث، نشان می‌دهم که چاسر دکامرون 10.10 بوکاچیو را می‌شناسد. من پیامدهای این دانش را در نتیجه‌گیری خود در نظر می‌گیرم و توضیح می‌دهم که چگونه آشنایی چاسر با دکامرون، ترجمه‌های چاسر از گریزلدا را در چارچوب کامل‌تر خوانش‌اش جا می‌دهد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
This project addresses three standard critical claims about the Clerk's Tale and Decameron 10.10: that Griselda is a Hieronymian image, that Boccaccio derived his story from a folktale, and that Chaucer was ignorant of Boccaccio's version. I contextually read versions and antecedents of Griselda in St. Jerome, Apuleius, Boccaccio, Petrarch and Chaucer in order to assess how her figure changes in translation. I begin with an examination of the metaphor of the woman-as-text as it first appears in the epistles of St. Jerome. Though scholarship frequently refers to this metaphor as an evident point of reference, I argue that the metaphor is mercurial in Jerome's usage, and demonstrate both how the figure's referentiality changes in all four of the letters in which it appears and how the metaphor is inherently unstable at any given point. My second chapter turns to how the folklore claim—ubiquitous in contemporary Clerk's Tale criticism—ignores the material basis for Boccaccio's knowledge of Apuleius' The Metamorphoses, arguing that Apuleius' literary version of Cupid and Psyche comprises a second possible source for Boccaccio's Decameron 10.10 (and so for Petrarch and Chaucer). The third chapter examines the figure of Griselda in Decameron 10.10, considering Boccaccio's response to Jerome in the Genealogy and the Decameron in order to illuminate the contradictions that occur if Griselda is a "Hieronymian image." Additionally this chapter evaluates Griselda within the context of the Decameron's project and Boccaccio's other writings on the female anatomy, and provides a reading of the Griselda story in the Decameron as a "truth" which has been heavily obscured by Petrarch's reading. I illustrate precisely how Petrarch changes the exemplum of Griselda and establishes the grounds for an interpretative debate about the story to which Chaucer (and other, later authors) will respond. The details of Petrarch's changes have immense bearing on the Clerk's Tale. In my fourth chapter, I demonstrate, by newly comparing the manuscripts in question, that Chaucer knows Boccaccio's Decameron 10.10. I consider the ramifications of this knowledge in my conclusion, describing how Chaucer's familiarity with the Decameron resituates Chaucer's translations of Griselda within the fuller context of his reading.
