Transcultural History: Theories, Methods, Sources

برای قرن بیست و یکم، نقل قول غالباً «گذشته مقدمه است» برعکس است: حال جهانی فاقد یک روایت تاریخی برای گذشته جهانی است. این کتاب با تمرکز بر تاریخ فرافرهنگی، سرزمینی بودن مفاهیم تاریخی را زیر سوال می برد و روایتی را ارائه می دهد که هدف آن غلبه بر ذات گرایی فرهنگی با تمرکز بر عبور از انواع مرزها است. تاریخ فرافرهنگی به نحوی انتقادی بر نحوه ساخت تاریخ تأمل می کند و می پرسد چه کسی تاریخ را در گذشته شکل داده و چه کسی در شکل دادن به آنچه ما روایت اصلی می نامیم موفق بوده است. اگرچه مورخان اروپایی آموزش دیده اند، اما هدف نویسندگان ارائه رویکردی مفید به تاریخ جهانی است، که قبل از هر چیز نشان می دهد که چگونه یک تاریخ نگاری اروپامحور اما جهانی، برخی موضوعات را در تاریخ آسیا حذف یا اساسی می کند. به عنوان یک رشته تجربی، تاریخ بر اساس مواد منبع است که بر اساس قوانین ناشی از یک پیشینه روش شناختی قوی تحلیل می شود. این کتاب به گذشته جهانی پس از جنگ جهانی اول، با نگاهی به مرحله شناخته شده کنفرانس های صلح پاریس، مشاهده چند برابر شدن مرزهای جدید و تنوع نهادها، مفاهیم، ​​بازیگران، مردان و زنان متجاوز که خود را به عنوان سوژه های جهانی اختراع می کنند، دسترسی دارد. به اشتراک گذاشتن یک تجربه تلخ با تقریباً همه جوامع محلی در این زمان، یعنی آگاهی از داشتن اقوام دفن شده در مکان های بسیار دور به دلیل جنگ های جهانی.

For the 21st century, the often-quoted citation ‘past is prologue’ reads the other way around: The global present lacks a historical narrative for the global past. Focussing on a transcultural history, this book questions the territoriality of historical concepts and offers a narrative, which aims to overcome cultural essentialism by focussing on crossing borders of all kinds. Transcultural History reflects critically on the way history is constructed, asking who formed history in the past and who succeeded in shaping what we call the master narrative. Although trained European historians, the authors aim to present a useful approach to global history, showing first of all how a Eurocentric but universal historiography removed or essentialised certain topics in Asian history. As an empirical discipline, history is based on source material, analysed according to rules resulting from a strong methodological background. This book accesses the global past after World War I, looking at the well known stage of the Paris Peace Conferences, observing the multiplication of new borders and the variety of transgressing institutions, concepts, actors, men and women inventing themselves as global subjects, but sharing a bitter experience with almost all local societies at this time, namely the awareness of having relatives buried in far distant places due to globalised wars.