Transcendental Phenomenology as Human Possibility: Husserl and Fink on the Phenomenologizing Subject

این کتاب بر همکاری فلسفی ادموند هوسرل با یوگن فینک که در اوایل دهه 1930 اتفاق افتاد تمرکز دارد و نشان می‌دهد که چگونه اختلاف نظر آنها بر سر ماهیت، منشأ و هدف پدیدارشناسی منجر به یک واگرایی اساسی در این موضوع شد که چه کسی درگیر پدیدارشناسی بود و با چه انگیزه ای. این یک بررسی فلسفی از یک لحظه کلیدی در توسعه پدیدارشناسی متاخر هوسرل ارائه می دهد. نویسنده ادعا می‌کند که کاوش فراپدیدارشناختی هوسرل در زمینه‌های نظری و مهم‌تر از آن، زیربنای عملی محقق استعلایی، او را به تأیید انسانیت آنها و نهایتاً پذیرش ایده‌آل اخلاقی «انسانیت برتر» به عنوان تلس پدیدارشناسی سوق می‌دهد. span>

This book focuses on Edmund Husserl’s philosophical collaboration with Eugen Fink which took place in the early 1930s, and shows how their disagreement over the nature, origin, and aim of phenomenology led to a crucial divergence on the issue of who was engaging in phenomenology, and with what motivation.  It provides a philosophical investigation of a key moment in the development of Husserl’s late phenomenology.  The author claims that Husserl’s meta-phenomenological exploration of the theoretical and, importantly, practical underpinnings of the transcendental investigator leads him to affirm their humanity and, ultimately, to adopt an ethically charged ideal of “higher humanity” as telos of phenomenology.