Transcendence and Hermeneutics: An Interpretation of the Philosophy of Karl Jaspers

«مشکل تعالی مشکل زمان ماست. نیازی به گفتن نیست که وقتی کارل هایم این کلمات را در اواسط دهه 1930 نوشت، ترنسنسنس موضوع بسیار پر جنب و جوشی بود. با این حال، در حوزه الهیات فلسفی و فلسفه دین، مانند گوردون، همیشه مشکل است. کافمن اخیراً به ما یادآوری کرده است.(2) اما سؤال مربوط به ماهیت و واقعیت متعالی فقط به خود تعالی مربوط نمی شود، بلکه به وجود خود متعالی مربوط می شود، یعنی به ماهیت و واقعیت خداوند به عنوان وجود. در هر زمان و مکان معینی تجربه شده و قابل درک است.امروزه کسانی هستند که ادعا می کنند هر گونه بحث بیشتر در مورد نیمه دوم این گزاره، یعنی تعالی-Itse1f یا خدا، بی ارزش و کاملاً غیر از موضوع است. ادعا می‌کند که منطق خاصی که علوم کلامی نشان می‌دهد به دلیل ناپدید شدن موضوعش از بین رفته است. برای استفاده از اصطلاح پریتز بوری، الاهیات متاخر چیزی شبیه یک «نمایش» شده است. ما در اینجا مدعی هستیم که یکی از دلایل این امر این است که غنا و تنوع معنای تعالی از بین رفته است. و حتی اگر در اینجا قصد حل این موضوع را نداریم، نمی‌دانیم که چنین تحقیقی غیرممکن است یا نامربوط.

''The problem of Transcendence is the problem of our time. " I Needless to say, Transcendence was a particularly lively i~sue when Karl Heim wrote these words in the mid-1930's. Within the province of philosophi­ cal theology and philosophy of religion, however, it is always the prob­ lem, as Gordon Kaufman has recently reminded us. 2Por the question concerning the nature and the reality of Transcendence has not only to do with self-transcendence, but with the being of Transcendence-Itself, that is to say, with the nature and the reality of God as experienced and understood at any given time or place. Now there are those today who would claim that any further discus­ sion of the latter half of this proposition, namely,Transcendence-Itse1f or God, is worthless and quite beside the point. Such persons would claim that the particular logia represented by the theological sciences has collapsed by virtue of its object having disappeared. Indeed, when one surveys the contemporary scene in philosophy and theology, there is a good deal of evidence that this is the case':"" theology of late having be­ come something of a "spectacle," to use Pritz Buri's term. One of the reasons for this, we here contend, is that the richness and the diversity of the meaning of Transcendence has been lost. And even though we do not here intend to resolve the issue, neither do we assume that such an enqui­ ry is either impossible or irrelevant.