دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Tragedy, Recognition, and the Death of God: Studies in Hegel and Nietzsche
دانلود کتاب تراژدی، شناخت و مرگ خدا: مطالعاتی در هگل و نیچه
مشخصات کتاب
Tragedy, Recognition, and the Death of God: Studies in Hegel and Nietzsche
ویرایش:
نویسندگان: Robert R. Williams
سری:
ISBN (شابک) : 0199656053, 9780199656059
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 423
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 51,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Tragedy, Recognition, and the Death of God: Studies in Hegel and Nietzsche به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تراژدی، شناخت و مرگ خدا: مطالعاتی در هگل و نیچه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب تراژدی، شناخت و مرگ خدا: مطالعاتی در هگل و نیچه
هگل و نیچه دو تن از مهم ترین شخصیت های فلسفه و دین هستند. رابرت آر ویلیامز این دیدگاه را به چالش می کشد که آنها متقابلاً منحصر به فرد هستند. او چهار حوزه همگرایی را مشخص می کند. نخست، هگل و نیچه علاقه مدرن به تراژدی را به عنوان موضوعی فلسفی بیان و تعریف می کنند. هر یک به دنبال اصلاح سرکوب سنتی فلسفی و کلامی از دیدگاه تراژیک وجود است. بینش اخلاقی جهان، چه در سنت و چه در فلسفه عملی کانت و اصول آن، این سرکوب تراژیک را می طلبد. هم برای هگل و هم برای نیچه، بینش اخلاقی جهان، فرافکنی ارزش‌های جعلی و نفی‌کننده زندگی است که نیچه آنها را آرمان زاهدانه می‌نامد، و هگل آن را به‌عنوان نامتناهی جعلی معرفی می‌کند. خدای اخلاقی مجری اخلاق است. ثانیاً، هگل و نیچه ضمن تصدیق بُعد تراژیک وجود، تأیید می‌کنند که وجود علیرغم رنج خوب است. هر دو دیدگاه آزادی انسان را به عنوان باز بودن برای غیریت و مستلزم به رسمیت شناختن و اجتماع تأیید می کنند. مبارزه و رقابت برای هر دو اهمیت مثبت دارد. ثالثاً، در حالی که خدای اخلاقی مرده است، این به سؤال خدا پایان نمی دهد. الهیات باید مرگ خدا را به عنوان موضوع خود بگنجاند. اتحاد خدا و مرگ بیانگر عشق الهی برای هگل شهود نظری اساسی است. این به مفهومی دوقطبی و همه‌چیز از خدای غم‌انگیز و رنج‌دیده دلالت دارد که خطر می‌کند، عشق می‌ورزد و آشتی می‌کند. چهارم، ویلیامز استدلال می کند که هم هگل و هم نیچه تئودیسه را نه به عنوان توجیهی برای خدای اخلاقی، بلکه بیشتر به عنوان پرسشی درباره معنادار بودن و خوبی وجود علیرغم پوچ گرایی و با وجود کشمکش و رنج تراژیک دنبال می کنند. جدایی ناپذیری عشق و اندوه الهی به این معنی است که آشتی هماهنگی بدون تعارض نیست، بلکه شامل یک ناهماهنگی غم انگیز متناقض است: آشتی سعادتی ناراحت کننده در فاجعه است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Hegel and Nietzsche are two of the most important figures in philosophy and religion. Robert R. Williams challenges the view that they are mutually exclusive. He identifies four areas of convergence. First, Hegel and Nietzsche express and define modern interest in tragedy as a philosophical topic. Each seeks to correct the traditional philosophical and theological suppression of a tragic view of existence. This suppression of the tragic is required by the moral vision of the world, both in the tradition and in Kant's practical philosophy and its postulates. For both Hegel and Nietzsche, the moral vision of the world is a projection of spurious, life-negating values that Nietzsche calls the ascetic ideal, and that Hegel identifies as the spurious infinite. The moral God is the enforcer of morality. Second, while acknowledging a tragic dimension of existence, Hegel and Nietzsche nevertheless affirm that existence is good in spite of suffering. Both affirm a vision of human freedom as open to otherness and requiring recognition and community. Struggle and contestation have affirmative significance for both. Third, while the moral God is dead, this does not put an end to the God-question. Theology must incorporate the death of God as its own theme. The union of God and death expressing divine love is for Hegel the basic speculative intuition. This implies a dipolar, panentheistic concept of a tragic, suffering God, who risks, loves, and reconciles. Fourth, Williams argues that both Hegel and Nietzsche pursue theodicy, not as a justification of the moral God, but rather as a question of the meaningfulness and goodness of existence despite nihilism and despite tragic conflict and suffering. The inseparability of divine love and anguish means that reconciliation is no conflict-free harmony, but includes a paradoxical tragic dissonance: reconciliation is a disquieted bliss in disaster.
