Tracking the Literature of Tropical Weather: Typhoons, Hurricanes, and Cyclones

این کتاب در طول تاریخ و فرهنگ‌ها روش‌هایی را که نویسندگان طوفان‌ها، طوفان‌ها و طوفان‌ها را تصور می‌کنند، که در مجموع به عنوان «آب و هوای استوایی» شناخته می‌شوند، ردیابی می‌کند. از لحاظ تاریخی، ادبیات به دلیل ذخیره زبان نمادین و ابزار فنی، از دنیای طبیعی استفاده می‌کند و از طوفان‌های خشونت‌آمیز در قالب طرح، درام، ترانه و تصویر استفاده می‌کند تا ارتباط آن‌ها با مسائل سیاسی، اجتماعی و روان‌شناختی را برجسته کند. حوزه های امور انسانی ترسیم این رابطه از طریق نویسندگانی مانند جوزف کنراد، هرمان ملویل، ژیزل پینو، و نویسندگان دیگر از مکان‌هایی مانند استرالیا، ژاپن، موریس، کارائیب، و فیلیپین، این مجموعه پیشگامانه از مقالات، ویژگی‌های راه‌های محلی را روشن می‌کند. جوامع ملی و منطقه ای برای تحمل ویرانی های ناشی از آب و هوای کشنده گرمسیری منطقی و حتی بر ادبیات ادبی تکیه کرده اند.

This book tracks across history and cultures the ways in which writers have imagined cyclones, hurricanes, and typhoons, collectively understood as “tropical weather.” Historically, literature has drawn upon the natural world for its store of symbolic language and technical device, making use of violent storms in the form of plot, drama, trope, and image in order to highlight their relationship to the political, social, and psychological realms of human affairs. Charting this relationship through writers such as Joseph Conrad, Herman Melville, Gisèle Pineau, and other writers from places like Australia, Japan, Mauritius, the Caribbean, and the Philippines, this ground-breaking collection of essays illuminates the specificities of the ways local, national, and regional communities have made sense and even relied upon the literary to endure the devastation caused by deadly tropical weather.