Towards a Chronological Framework for Significant Dialectal Tendencies in Indo-European

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Woudhuizen F.C.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 91 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 681 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

مجله مطالعات هند و اروپایی. — بهار/تابستان 2010. — جلد 38، شماره 1 و 2 — صفحات 41-131. این مطالعه با هدف پرداختن به دو سوال اصلی انجام می شود: (1) گرایش‌های گویشی قابل توجهی در هند و اروپایی وجود دارد که امکان تقسیم آن را به گروه‌های فرعی فراهم می‌کند؟ در پاسخ به این سؤالات، تمرکز ما بر شبه جزیره‌های شمال مدیترانه، از شرق تا غرب خواهد بود: آناتولی، یونان، ایتالیا و ایبریا، جایی که لایه‌های مختلف به راحتی قابل تشخیص هستند. علاوه بر این، پرداختن به سوال دوم در واقع به یک تعهد میان رشته ای خلاصه می شود، زیرا ما را وادار می کند که داده های تاریخی، کتیبه ای و باستان شناسی مربوطه را بررسی کنیم. بنابراین، برای اینکه حاشیه خطا را به حداقل برسانیم، راه خود را به زمان باز می‌گردانیم، از پربارترین دوره‌های تاریخی ثبت‌شده تا دوره‌های پیش‌تاریخی که به تدریج ناپخته‌تر می‌شوند. در کمال شگفتی من، با انجام این کار، به یک بستر هندواروپایی در آناتولی از نوع "اروپایی قدیم" برخورد خواهیم کرد که بر خلاف IE Anatolian، PIE حنجره را *h₂ نشان نمی دهد. توسط h: برای نظریه کسانی که IE آناتولی را قدیمی ترین عضو خانواده زبان های هندواروپایی می دانند و به همین دلیل آسیای صغیر را به عنوان جایگزینی برای استپ های شمال پونتیک و/یا شمال خزر پیشنهاد می کنند بسیار مضر است. وطن هند و اروپایی

The Journal of Indo-European Studies. — Spring/Summer 2010. — Volume 38, Number 1 & 2 — pp. 41-131. This study aims to address two main questions: (1) can there be distinguished significant dialectal tendencies in Indo-European, which allow for its division into sub-groupings?, and, if so, (2) can these linguistic developments be dated in terms of absolute chronology? In answering these questions, our focus will be on the north-Mediterranean peninsulas, from east to west: Anatolia, Greece, Italy, and Iberia, where the different layers are most easily distinguishable. Moreover, tackling the second question in effect boils down to an interdisciplinary undertaking, as it forces us to survey the relevant historical, epigraphical, and archaeological data. Therefore, in order to keep the margin of error to a minimum, we work our way back into time, from the most prolifically recorded historical period into the progressively more lacunary proto- and prehistoric ones. Much to my astonishment, in doing so we will stumble upon an Indo-European substrate in Anatolia of “Old European” type which, unlike IE Anatolian, does not render the PIE laryngeal *h₂ by h: very detrimental to the theory of those who see IE Anatolian as the oldest member of the Indo-European language family and for this reason propose Asia Minor as an alternative to the North Pontic and/or North Caspian steppes for the Indo-European homeland.