دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Toward a Science of Consciousness III: The Third Tucson Discussions and Debates ()
دانلود کتاب به سمت علم آگاهی III: سومین بحث و گفتگو در توسان ، (سیستمهای سازگار پیچیده)
مشخصات کتاب
Toward a Science of Consciousness III: The Third Tucson Discussions and Debates ()
ویرایش: [illustrated edition] نویسندگان: Stuart R. Hameroff, Alfred W. Kaszniak, David J. Chalmers سری: Complex Adaptive Systems ISBN (شابک) : 0262581817, 9780262581813 ناشر: The MIT Press سال نشر: 1999 تعداد صفحات: 455 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 4 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 50,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Toward a Science of Consciousness III: The Third Tucson Discussions and Debates () به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب به سمت علم آگاهی III: سومین بحث و گفتگو در توسان ، (سیستمهای سازگار پیچیده) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب به سمت علم آگاهی III: سومین بحث و گفتگو در توسان ، (سیستمهای سازگار پیچیده)
جلد سوم و آخر این بحث های توسان به طور قابل توجهی کوچکتر از ماموت توسان II است. این مثل همیشه یک کیسه ترکیبی است که با علم باورنکردنی مانند خلق توتولوژی های داستان داروینی "درست به همین اندازه" توسط روانشناس نیکلاس هامفری برخورد می کند. این استدلال پوچ نئوداروینی مبنی بر اینکه اشیا همانگونه هستند که باید به این ترتیب تکامل یابند، بار دیگر توسط همفری برای آگاهی تکرار می شود که گویی او به کشفی عمیق دست یافته است!!! اگر بتوان به پیشرفتی در طول این کنفرانس ها در اواسط دهه 1990 اشاره کرد، این بود که توسان III با بخش پایانی پدیدارشناسی با هشت فصل - که بهترین آنها توسط B. Alan Wallace درباره پدیدارشناسی بودایی است، به پایان می رسد. بسیاری از این فصول به نیاز به یادگیری از پدیدارشناسی یوگای هندو/بودایی (بسیاری از انواع عصر جدید نسبت به بودیسم تبتی بسیار مغرضانه هستند) و پدیدارشناسی هوسرلی به عنوان تنها راه برای درک واقعی آگاهی با دگرگونی های آن به حالت های مختلف اشاره می کنند. فلسفه و علم کاملاً جاهل هستند. اما حتی این فصل‌ها اغلب به خوبی شروع می‌کنند به نقایص رویکردهای غربی اشاره می‌کنند، اما پس از آن، مدل‌های خود نویسندگان بر اساس همان فرضیات فرهنگی محدودی هستند که آنها تنها لحظاتی قبل از آن انتقاد کرده بودند! از بین بردن تلقینات واقعاً سخت است! به عنوان مثال، لافلین به افسانه انسان عصبی پایبند است و آگاهی را به عنوان پدیده‌ای نوظهور در سیستمهای عصبی مرکزی بدون هیچ استدلال هستی‌شناختی برای توجیه دیدگاه‌هایش می‌بیند. هری هانت سعی می کند نور عرفانی را بر اساس آرایه نوری حسی گیبسون توضیح دهد و ادعاهای هستی شناختی عمیق را به استعاره های ساده و بی اهمیت تقلیل دهد! عارفان بزرگ همگی ادعا می کنند که نور یک پدیده حسی نیست و فرآیندهای حسی در عرفان عمیق متوقف شده است!!! زمانی که سنت های یوگا روشن می کنند که ایگو با خود عمیق تر آگاهی ناب یکی نیست و دوگانگی سوژه/ابژه ناپدید می شود، جاناتان شیر وحدت متعالی هشیاری کانت یا «خود متعالی» را با آگاهی ناب عرفانی ترکیب می کند. تنها زمانی که ایگو در نور آگاهی ناب حل شود!!! در بخش اول درباره «شکاف توضیحی»، گالن استراوسون شروع به قدردانی از موضع پان روانشناس مونیست خنثی می‌کند، اما پس از آن از برداشتن مفهوم «واقعیت فیزیکی» خودداری می‌کند - اصطلاحی که هامروف نیز بدون هیچ گونه پرسشگری از خود استفاده می‌کند. فقط مالین فیزیکدانی که در مورد مفهوم عینیت طبیعت توسط علم شرودینگر بحث می‌کند و «موقعیت‌های» وایتهد به‌عنوان «تپش‌های» تجربه (درست مانند اسپندا (ارتعاشات) شایویسم غیرکشمیری) و اخترفیزیکدان پیت هات که اشاره می‌کند که ما فقط می‌دانیم دنیای بیرون (\"فیزیکی\") به عنوان بخشی از دنیای ذهنی درونی ما و اینکه به یک مبنای متافیزیکی جدید برای علم نیاز است شروع به درک این نکته می کنند که عینیت روحی زدایی از طبیعت از طریق انتزاع و اشتباه گرفتن مفهوم با خود واقعیت است! هری هانت به خوبی به این نکته اشاره می کند که آیا کنفرانس درباره علم آگاهی است یا حرکت به سمت معنویت سازی علم. تمام این سردرگمی از دوگانگی ذهن/بدن ناشی می شود که همانطور که ورنر هایزنبرگ در فیزیک و فلسفه اشاره کرد، در کل اندیشه غربی نفوذ می کند. ریشه‌های آن فراتر از دکارت است و به اسطوره مسیحی Creatio ex nihilo می‌رسد که در آن طبیعت از هیچ مطلق توسط خدای انسان‌وار کاملا جدا از آفرینش (یعنی دوگانگی روح/طبیعت) خلق شده است. به طور خلاصه، هیچ راه حلی برای مشکل آگاهی در غرب حاصل نخواهد شد تا زمانی که آگاهی ناب نور جهانی (پلنوم/خلأ هیچ چیز) به عنوان زمین همه هستی و جهان فیزیکی به عنوان یک تجلی از طریق ارتعاشات پر انرژی تأکید بوداییان/وایتهدها بر ارتعاشات پرانرژی به عنوان ناپیوستگی هایی که زمین جهانی را نادیده می گیرند نیز مانند سهم عجیب کریستین دو کوئینسی به جایی نمی رسد. در واقع، من قبلاً همبستگی فیزیکی نور درونی آگاهی ناب را با امواج مغزی سیستم فعال‌سازی شبکه‌ای ساقه مغز در سال 1994 شناسایی کرده بودم (به بررسی‌های دیگر من مراجعه کنید) بنابراین تمام این هیاهو و پف کردن در توسان بسیار زیاد بود. ماهی هایی که از اقیانوسی که همه در آن شنا می کردند بی خبر! راز یگانگی/دیگری و شاید فلسفه فضا و زمان و ساختار درونی طبیعت توسط مایکل وایتمن، فیزیکدان و عارف ریاضی من را ببینید (خود هایزنبرگ فصل مکانیک کوانتومی را در این مورد بررسی کرده است). سوتاپاس باتاچاریا
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The third and final volume of these Tucson debates is considerably smaller than the mammoth Tucson II. It is as usual a mixed bag hitting a low with the incredible Science as the creation of Darwinian "just-so" story tautologies by psychologist Nicholas Humphrey. The vacuous neo-Darwinian argument that things are as they are as they had to evolve that way is repeated yet again by Humphrey for consciousness as if he has made some profound discovery!!! If one can point to any progress over the course of these conferences in the mid-1990s it was that Tucson III ends with a final section on Phenomenology with eight chapters - the best of which is by B. Alan Wallace on Buddhist Phenomenology. Many of these chapters refer to the need to learn from Hindu/Buddhist yogic phenomenology (many New-Age types are very biased towards Tibetan Buddhism)and Husserlian phenomenology as the only way to really understand Consciousness with its transformations into different states of which mainstream Western philosophy and science are totally ignorant. But even these chapters often start well pointing out the deficiencies of Western approaches but then the authors' own models are themselves based on the same sort of culturally-limited assumptions which they had only moments earlier been criticising! It is truly hard to shake off indoctrinations! For instance, Laughlin holds to the Neuronal Man myth and views consciousness as some emergent phenomenon in central nervous systems with no ontological argument to justify his views. Harry Hunt tries to explain away the mystical Light in terms of Gibson's sensory optical array and reduce profound ontological claims to simple, trivial metaphors! The great mystics all assert that the Light is NOT a sensory phenomenon and sensory processes are stopped in deep mysticism!!! Jonathan Shear conflates Kant's Transcendental Unity of Apprehension or "Transcendental Ego" with the mystical Pure Consciousness when the yogic traditions make it clear that the Ego is not the same as the Deeper Self of the Pure Consciousness and that the subject/object duality disappears only when the Ego dissolves into the Light of Pure Consciousness!!! In the first section on the "Explanatory Gap" Galen Strawson begins to appreciate the Neutral Monist panpsychist position but then refuses to budge from conceptions of "physical reality"- a term also used by Hameroff without any self-questioning. Only physicist Malin discussing Schrodinger's concept of Objectivation of Nature by Science and Whitehead's 'occasions' as "throbs" of experience (just like the Spanda (vibrations) of Nondual Kashmiri Shaivism) and astrophysicist Piet Hut who points out that we only know the outside ("physical") world as part of our internal subjective world and that a new metaphysical basis to science is needed begin to grasp that Objectivation is the despiritualization of Nature by abstraction and mistaking the concept for Reality itself! Harry Hunt makes a good point as to what whether the conference is about a Science of Consciousness or moving toward a Spiritualization of Science. All this confusion stems from the Mind/Body dualism which, as Werner Heisenberg pointed out in Physics and Philosophy, permeates the whole of Western Thought. Its roots go well beyond Descartes to the Christian myth of Creatio ex nihilo in which Nature is created out of Absolute Nothing by an anthropomorphic God completely separate from Creation (i.e. Spirit/Nature dualism). To cut a long story short, no resolution of the problem of consciousness in the West will come till the universal Light Pure Consciousness (the No-thing-ness Plenum/Void)is understood as the Ground of All Being and the physical World as a manifestation through energetic vibrations. The Buddhist/Whiteheadian emphasis on the energetic vibrations as discontinuities ignoring the universal Ground also leads nowhere as in Christian de Quincey's strange contribution. In fact, I had already identified the physical correlate of the inner Light of Pure Consciousness with the brainwaves of the Brainstem Reticular Activating system in 1994 (see my other reviews) so all this huff-and-puff and brouhaha at Tucson was like a lot of fish unaware of the ocean in which they were all swimming! See my The Oneness/Otherness Mystery and perhaps also Philosophy of Space and Time and the Inner Constitution of Nature by mathematical physicist and mystic Michael Whiteman(Heisenberg himself checked the chapter on Quantum Mechanics in this). Sutapas Bhattacharya
