Tourists of History: Memory, Kitsch, and Consumerism from Oklahoma City to Ground Zero

در گردشگران تاریخ، ماریتا استورکن، منتقد فرهنگی، استدلال می‌کند که در دو دهه گذشته، آمریکایی‌ها به آسیب‌های ملی از طریق مصرف‌گرایی، احساسات کیچ و شیوه‌های توریستی پاسخ داده‌اند به گونه‌ای که سرمایه‌گذاری سرسختانه را نشان می‌دهد. در ایده بی گناهی آمریکا. استورکن به بررسی مصرف گرایی ناشی از حملات 11 سپتامبر می پردازد. بحث های جنجالی و مداوم در مورد بناهای یادبود و بناهای طراحی شده توسط معماران مشهور در زمین صفر؛ و دو نتیجه بمباران ساختمان فدرال آلفرد پی مورا در اوکلاهاما سیتی: یادبود ملی اوکلاهاما سیتی و اعدام تیموتی مک وی.

استورکن معتقد است که فرهنگ مصرف کننده اشیاء راحتی مانند کره های برفی مرکز تجارت جهانی، خرس‌های عروسکی FDNY و تی‌شرت‌های یادبود اوکلاهما سیتی و آب مارک دار، و همچنین بازآفرینی رویدادهای آسیب‌زا در طرح‌های یادبود و معماری، گرایش ملی را قادر می‌سازد که فرهنگ ایالات متحده را هم از تاریخ و هم از سیاست جهانی دور ببیند. فرهنگ راحتی کیچ به رابطه «گردشگری» با تاریخ کمک می‌کند: آمریکایی‌ها می‌توانند از بازدید و خرید سوغاتی در مکان‌های عزاداری ملی بدون درگیر شدن با علل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی رویدادهای خشونت‌آمیز احساس خوبی داشته باشند. استورکن در حالی که بر اهمیت یادآوری تلفات غم‌انگیز زندگی بحث می‌کند، توجه به تلاقی خطرناکی از حافظه، گردشگری، مصرف‌گرایی، پارانویا، امنیت و کیچ را تشویق می‌کند که ترس از فروش ایمنی را ترویج می‌کند، احساسات از پیش بسته‌بندی شده‌ای را به قیمت انتقاد ارائه می‌کند. اندیشه، حاوی سیاست های جایگزین است و رضایت عمومی از اقدامات سرکوبگرانه دولت فدرال در داخل و سیاست های تهاجمی سیاسی و نظامی آن در خارج را تسهیل می کند.

In Tourists of History, the cultural critic Marita Sturken argues that over the past two decades, Americans have responded to national trauma through consumerism, kitsch sentiment, and tourist practices in ways that reveal a tenacious investment in the idea of America’s innocence. Sturken investigates the consumerism that followed from the September 11th attacks; the contentious, ongoing debates about memorials and celebrity-architect designed buildings at Ground Zero; and two outcomes of the bombing of the Alfred P. Murrah Federal Building in Oklahoma City: the Oklahoma City National Memorial and the execution of Timothy McVeigh.

Sturken contends that a consumer culture of comfort objects such as World Trade Center snow globes, FDNY teddy bears, and Oklahoma City Memorial t-shirts and branded water, as well as reenactments of traumatic events in memorial and architectural designs, enables a national tendency to see U.S. culture as distant from both history and world politics. A kitsch comfort culture contributes to a “tourist” relationship to history: Americans can feel good about visiting and buying souvenirs at sites of national mourning without having to engage with the economic, social, and political causes of the violent events. While arguing for the importance of remembering tragic losses of life, Sturken is urging attention to a dangerous confluence—of memory, tourism, consumerism, paranoia, security, and kitsch—that promulgates fear to sell safety, offers prepackaged emotion at the expense of critical thought, contains alternative politics, and facilitates public acquiescence in the federal government’s repressive measures at home and its aggressive political and military policies abroad.