Tobruk: The Great Siege 1941-42

محاصره طبرق طولانی ترین در تاریخ نظامی بریتانیا بود. قلعه ساحلی و بندر حیاتی در آبهای عمیق طبرق برای نبرد شمال آفریقا به عنوان کلیدی که راه مصر و کانال سوئز را باز می کند، از اهمیت حیاتی برخوردار بود. برای بیش از یک سال، پادگان منزوی در برابر تمام تلاش‌ها برای تصرف آن ایستادگی کرد. برای هر دو طرف، نقشی تبلیغاتی بر عهده گرفت که حتی از ارزش استراتژیک بزرگ آن هم بیشتر بود. گوبلز از مدافعان خود به عنوان موش یاد می‌کرد که به سبک مشخص بریتانیایی، کل ارتش با افتخار عنوان آنها را «موش‌های صحرایی» برگزیدند. هنگامی که سقوط کرد و 25000 مرد در 21 ژوئن 1942 تسلیم یک حمله زرهی شدند، چرچیل گفت که این یکی از سنگین‌ترین ضرباتی بود که در طول جنگ به یاد می‌آورم. این روایت جدید شگفت‌انگیز، که به طور گسترده از شهادت دست اول جانبازان هر دو طرف استفاده می‌کند، جامع‌ترین تاریخ نبرد حماسی است و مطمئناً به اثر استاندارد در این زمینه تبدیل خواهد شد.

The siege of Tobruk was the longest in British military history. The coastal fortress and vital deep-water port of Tobruk was of crucial importance for the battle for North Africa as the key that would unlock the way to Egypt and the Suez Canal. For more than a year, the isolated garrison held out against all attempts to take it. For both sides it assumed a propaganda role that outweighed even its great strategic value. Goebbels referred to its defenders as rats, which in characteristic British fashion the whole army proudly adopted as their title—thus “Desert Rats”—and the port became a symbol of resistance when the war was going badly for Britain. When it fell and 25,000 men surrendered to an armored assault on June 21, 1942, Churchill said it was “one of the heaviest blows I can recall during the war.” This startling new account, drawing extensively on first-hand testimony from veterans on both sides, is the most comprehensive history of the epic battle and is sure to become the standard work on the subject.