Timescales

دسته بندی: باستان شناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Gosden C.,  Kirsanow K. (eds.)  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 12 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 94 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 56,000

در: Lock G., Molyneux B. (eds). باستان شناسی مقیاس. — New York: Springer, 2006. — pp. 27-37. باستان شناسی به مقیاس های زمانی طولانی خود افتخار می کند. علیرغم مضرات شواهد مفقود، تکه‌تکه و پراکنده، باستان‌شناسی یک مزیت بزرگ را دارد که به طولانی‌ترین longue duree نگاه می‌کند، که احتمالاً شش میلیون سال گذشته را در بر می‌گیرد. با این حال، همانطور که ما به خوبی می دانیم مقیاس وابسته به زمینه است - هیچ چیز ذاتا بزرگ یا کوچک نیست، بلکه فقط در مقایسه با چیز دیگری است. پشت ادعای باستان شناسی در مورد مقیاس های زمانی طولانی، مجموعه ای ضمنی و بررسی نشده از فرضیات مربوط به آنچه که یک دیدگاه کلی از مدت زمان در سایر رشته ها را تشکیل می دهد است، که در مقایسه با باستان شناسی، مقیاس های زمانی ما را بزرگ جلوه می دهد. آنچه را می‌توانیم رشته‌های کوتاه‌مدت بنامیم، مانند انسان‌شناسی یا جامعه‌شناسی، مجموعه‌ای از رویدادها را بررسی می‌کنند یا دیدگاهی بیوگرافیک در طول زندگی یک فرد دارند. تاریخ طیفی از مقیاس‌های زمانی را بررسی می‌کند، که در انتهای مقیاس با انسان‌شناسی همپوشانی دارند، تا دوره‌های طولانی برودل زمانی که روابط مردم با خشکی و دریا در طول قرن‌ها و حتی هزاره‌ها آشکار شد. با هر یک از این معیارها، مقیاس‌های زمانی باستان‌شناسی سخاوتمندانه به نظر می‌رسند، اگرچه البته ما نمی‌توانیم با زمین‌شناسان یا دیرینه‌شناسان رقابت کنیم، حتی اگر هیچ‌کدام از این دو نگران انسان‌ها و تأثیرات آن‌ها نباشند. از میان رشته‌های مرتبط با کنش انسان، هزاره‌ها و میلیون‌ها سالی که در دسترس باستان‌شناسی است، همه رشته‌های دیگر را کوتوله می‌کند و به ما این امکان را می‌دهد که سؤالات بزرگی را در مورد معنای انسان بودن، گم شدن در وسعت زمانی که در اختیار داریم یا غواصی مطرح کنیم. به جزییات جزئی زندگی مردم که در آن حفظ می شود.

In: Lock G., Molyneux B. (eds). The Archaeology of Scale. — New York: Springer, 2006. — pp. 27-37. Archaeology prides itself on its long timescales. Despite the disadvantages of missing, fragmentary and dispersed evidence, archaeology has the one great advantage of looking at the longest of all longue duree, potentially spanning the last six million years. However, as we well know scale is context dependent – nothing is inherently big or small, but only by comparison to something else. Lying behind archaeology’s claim to long timescales is an implicit and unexamined set of assumptions concerning what constitutes a general view of duration in other disciplines, which, when compared with archaeology, makes our timescales look big. What we might call short duration disciplines, such as anthropology or sociology, investigate sets of events or take a biographical view spanning a person’s life time. History explores a range of timescales, overlapping at the micro end of the scale with anthropology, to the long durations of Braudel as people’s relationships with land and sea unfolded over centuries and even millennia. By any of these standards, archaeological timescales appear generous, although of course we cannot compete with the geologists or palaeontologists, even though neither of these is worried about humans and their effects. Of the disciplines concerned with human action the span of millennia and millions of years available to archaeology dwarfs all others, allowing us to pose the big questions of what it means to be human, to get lost in the vastness of time at our disposal or dive into minute details of people’s lives where these are preserved.