Time: A Vocabulary of the Present

 

با بیست مقاله که نشان می‌دهد ما در مورد چه چیزی صحبت می‌کنیم. وقتی امروز در مورد زمان صحبت می کنیم، به ویژه در زمینه های تاریخ، اندازه گیری و فرهنگ، هر مقاله دو کلمه کلیدی را برای بررسی تنش و تفاوت های ظریف بین آنها، از «گذشته/آینده» و «انتظار/غیر منتظره» تا «انقراض/انطباق» جفت می کند. "و "سریال/همزمان." این مجموعه با گذر از واقعیت‌های پست مدرنیسم، به تازگی معانی موقتی را در رابطه با تحولات زیبایی‌شناختی، فرهنگی، فناوری و اقتصادی در دوره پس از جنگ نظریه‌پردازی می‌کند. بنابراین، این کتاب فرض می‌کند که زمان – نه مکان، آن‌طور که پست‌مدرن‌ها آن را می‌گفتند – در دوره معاصر مرکزی است، و از طریق آن می‌توانیم با این موضوع کنار بیاییم که برای انسان‌های گرفتار در زمان حال تاریخی چه چیزی می‌تواند باشد. در پایان، زمان نشان می‌دهد که زمان حال ماتریس فرهنگی است که در آن زمان‌بندی‌های همپوشانی توجه ما را شرط می‌کنند و برای آن رقابت می‌کنند. بنابراین، هر جفت اصطلاح دو زمانمندی را ارائه می‌کند، که گزارشی زاینده از زمان یا زمان‌هایی را که در آن زندگی می‌کنیم به دست می‌دهد.

 

Featuring twenty essays that reveal what we talk about when we talk about time today, especially in the areas of history, measurement, and culture, each essay pairs two keywords to explore the tension and nuances between them, from “past/future” and  “anticipation/unexpected” to “extinction/adaptation” and “serial/simultaneous.” Moving beyond the truisms of postmodernism, the collection newly theorizes the meanings of temporality in relationship to aesthetic, cultural, technological, and economic developments in the postwar period. This book thus assumes that time—not space, as the postmoderns had it—is central to the contemporary period, and that through it we can come to terms with what contemporaneity can be for human beings caught up in the historical present. In the end, Time reveals that the present is a cultural matrix in which overlapping temporalities condition and compete for our attention. Thus each pair of terms presents two temporalities, yielding a generative account of the time, or times, in which we live.