Time Was...Love Is...Ramblings...

شعر ترکیبی اسرارآمیز از تصاویر، صداها، بازتاب‌هایی است که خواننده و نویسنده برانگیخته‌اند، ریتمی از افکار که در عباراتی رسا برای انتقال پیام‌های ظریف یا بی‌پرده منتقل می‌شوند. شعر چالشی برای افراد ناآشنا و تجربه ای ارزشمند برای کسانی است که از تخیل لذت می برند.

زمان تغییر می کند. برخی قافیه ساده را تحقیر می کنند. با این حال، تلاش آواز-آهنگ برای موقعیت‌یابی تصویر با تصویر، تخیل را قلقلک می‌دهد، حافظه را تحریک می‌کند، و یادآوری زمان‌های دیگر و احساسات دیگر را تحریک می‌کند. قافیه، زمانی که اجباری شود، منجر به تلاش های ارزانی برای ایجاد تصاویر یا عبارات بر اساس قرارداد می شود. کلماتی که منجر به سردرگمی می‌شوند، از این جهت که خواننده فکر مورد نظر را از دست می‌دهد، شکست می‌خورد.

تصنیف‌ها، قصیده‌ها، ترانه‌ها، غزل‌ها، مرثیه‌ها، منظومه‌ها، سنگ نوشته‌ها، کتیبه‌ها و خودنویس‌ها در زمان‌ها و روزهای خود به وجود می‌آیند. بسیاری از آنها در طول اعصار درنگ کرده و صادق هستند. اشکال هنری ناقص به دلیل فقدان ماهیت، یا شاید حتی به دلیل فقدان قرارداد، ناظران خود را ناامید می کنند.

نه...

Poetry is a mysterious combination of images, sounds, reflections prompted by reader and writer, a rhythm of thoughts conveyed in expressive phrases to convey subtle or blunt messages. Poetry is a challenge to the uninitiated and a rewarding experience to those who revel in imagination.

Times change. Some disparage the simple rhyme. Yet the sing-song effort of positioning image with image tickles the imagination, spurs the memory, and prompts recollections of other times and other feelings. Rhyming, when forced, results in cheap efforts to create images or phrases based on convention. Words that result in confusion fail in that the reader misses the intended thought.

Ballads, odes, songs, sonnets, elegies, epigrams, epitaphs, inscriptions, and autographs come into their own in their own times and days. Many linger and stand true through the ages. Flawed artistic forms fall short to dismay their observers by lack of substance, or perhaps even by lack of convention.

No...