Time, History and the Religious Imaginary in South Asia

تخیل دینی راهی برای تصور و ساختار جهان در سنت های مفهومی و تخیلی دینداران است. این کتاب با استفاده از تخیل مذهبی به عنوان مرجع، ایدئولوژی های زمانی و بیان تاریخ در جنوب آسیا در اوایل دوره مدرن، پیش از استعمار و اوایل دوران استعمار را تحلیل می کند.

فصول به بررسی درک‌های چندگانه زمان و گذشته می‌پردازد که تخیل تاریخی را در انواع مختلف بازنمایی‌های ادبی، از جمله متون تاریخ‌نگاری و ادبی، کتاب مقدس، و ادبیات متعارف دینی آگاه می‌سازد. این کتاب به نیروهای کمک‌کننده و مفاهیم مقایسه‌ای شکل‌گیری حساسیت‌های مذهبی و اجتماعی که از طریق تخیل گذشته بیان شده است، می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه اینها در درون و در سنت‌های جنوب آسیا با یکدیگر ارتباط دارند. این کتاب با کنار هم قرار دادن مطالب متنوع، اشتراکات و تمایزات جدیدی را ارائه می‌کند که به درک بزرگ‌تری از چگونگی تأثیر دین و دیگر شکل‌گیری‌های فرهنگی بر مفهوم موقتی و بازنمایی آن به عنوان تاریخ کمک می‌کند.

Religious imaginary is a way of conceiving and structuring the world within the conceptual and imaginative traditions of the religious. Using religious imaginary as a reference, this book analyses temporal ideologies and expressions of historicity in South Asia in the early modern, pre-colonial and early colonial period.

Chapters explore the multiple understandings of time and the past that informed the historical imagination in various kinds of literary representations, including historiographical and literary texts, hagiography, and religious canonical literature. The book addresses the contributing forces and comparative implications of the formation of religious and communitarian sensibilities as expressed through the imagination of the past, and suggests how these relate to each other within and across traditions in South Asia. By bringing diverse materials together, this book presents new commonalities and distinctions that inform a larger understanding of how religion and other cultural formations impinge on the concept of temporality, and the representation of it as history.