Time, Domesticity and Print Culture in Nineteenth-Century Britain

زمان، خانواده و فرهنگ چاپی نقد ادبی را با خوانش‌های بدیع از فرم مادی متون ترکیب می‌کند. نویسنده استدلال می کند که روشی که نوشتن به صورت اقساط ماهانه یا مقالات دوره ای منتقل می شد به قدرت نمایندگی آن کمک می کرد. تمرکز مطالعه بر زمان داخلی است. این نشان می دهد که نویسندگان قرن نوزدهم مشتاق توصیف خانه طبقه متوسط ​​به عنوان یک موجودیت زمانی و نه صرفاً مکانی بودند. نویسندگان برای توصیف شیوه‌های موقتی مانند کارهای خانه‌داری تکراری، وقفه و فرآیندهای روزمره، باید نه تنها در مورد روایت، بلکه در مورد صفحه چاپ شده و قسمت سریال نیز مذاکره کنند. این کتاب طیفی از داستان های ادبی «خانه تیره» نوشته دیکنز و شمال و جنوب اثر گاسکل را تا اشکال کمتر خطی مانند نوشتن دوره ای، کتاب آشپزی ایزابلا بیتون و آلبوم خصوصی دنبال می کند تا استدلال کند که فرهنگ چاپی اشباع شده از موقتی بودن داخلی است. p>

Time, Domesticity and Print Culture combines literary criticism with innovative readings of texts' material form. The author argues that the way writing was transmitted as monthly instalments or periodical articles contributed to its representative power. The study's focus is domestic time; it shows that writers in the nineteenth century were anxious to describe the middle-class home as a temporal entity and not just a spatial one. In order to describe temporal practices such as repetitive housework, interruption and everyday processes, writers had to negotiate not just narrative, but also the printed page and the serial instalment. This book traces a spectrum from literary fiction Bleak House by Dickens and North and South by Gaskell to less linear forms like periodical writing, Isabella Beeton's cookery book and the private album, in order to argue that print culture was saturated with domestic temporality.