دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Duncan Okech
سری: Narrativa non fiction
ISBN (شابک) : 880987515X, 9788809875159
ناشر: Giunti Slow Food
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 264
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 421 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Tieni il tuo sogno seduto accanto a te. Una storia vera به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب رویای خود را در کنار خود بنشینید. یک داستان واقعی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مادرم سابینا نام داشت و من را در فصل بارانی به دنیا آورد. و از آنجایی که در حالی که باران می بارید وارد دنیا شدم، نام میانی من اوکوث است که به معنای باران است: وقتی دانکن داستان خود را آغاز می کند، بهارهای زیادی از آن روز می گذرد و او از دهکده ای در ساوانای کنیا، از گم شدنش دور است. مادر خیلی زود، از خواهرانی که در آنجا جا گذاشت، از برادری که او را به سرمایه عظیم آورد و نمی خواست از او محافظت کند. بسیار دور از انبوه زباله هایی که وسیله بقای او بوده است، از پسرانی که زندگی خیابانی خود را با آنها تقسیم می کرد و همچنین از مدرسه ای که در جستجوی نجات به آن تکیه می کرد. اکنون او در غیرقابل تصورترین جایی است که سرنوشت می تواند او را هدایت کند: در پولنزو، در \"دانشگاه علوم گوارش\"، جایی که بچه ها از سراسر جهان می آیند تا هنر غذا را بیاموزند. سرسختی خارقالعاده و همچنین برخوردی که او را به آنجا رساند: یکی با یوجنیو، ایتالیایی که برای ملاقات با دختر خواندهاش به کنیا آمد. دانکن و یوجنیو از طریق میوههای زمین که توسط پسران مدرسه پدر موسی که سالها خانواده دانکن بودند، پرورش داده شدند، شروع به برقراری ارتباط کردند و دوستی آنها به نوبه خود مانند بذری بود که قرار بود در طول زمان جوانه بزند. رشته داستانی که ماریا پائولا کلمبو عاقلانه آن را گشوده است از کلمات تشکیل شده است: آنهایی که دانکن یکی پس از دیگری به دنبال گفتن آنها بود. نامههایی که سالها بین مدرسه پدر موسی و ایتالیا رفت و آمد داشتند. کارلو پترینی که به دانکن توصیه می کند رویای خود را همیشه نزدیک به میز نامرئی که در آن معنای زندگی در آن پخش می شود، حفظ کند. داستان این پسر کوچک که با خوردن زباله بزرگ شد و در آنجا فرود آمد که در مورد چگونگی تکثیر غذای خوب برای تغذیه کل سیاره مطالعه می کند، از آینده احتمالی می گوید که همه ما می توانیم هر روز در ساختن آن سهیم باشیم.
«Mia madre si chiamava Sabina e mi ha partorito durante la stagione delle piogge. E poiché sono entrato nel mondo mentre pioveva, il mio secondo nome è Okoth che significa Pioggia»: quando Duncan inizia il suo racconto, molte primavere sono trascorse da quel giorno, e lui è lontano dal villaggio nella savana del Kenya, da sua madre scomparsa troppo presto, dalle sorelle che ha lasciato laggiù, dal fratello che lo ha portato nella immensa capitale e non ha voluto proteggerlo. Lontanissimo dai cumuli di immondizia che sono stati il suo mezzo di sopravvivenza, dai ragazzi con i quali ha diviso la vita di strada e anche dalla scuola, a cui si è affidato in cerca di salvezza. Ora è nel luogo più impensabile dove il destino potesse condurlo: a Pollenzo, all’“Università di scienze gastronomiche”, dove ragazzi di tutto il mondo arrivano per imparare l’arte del cibo. A condurlo fino a lì è stata la sua straordinaria tenacia ma anche un incontro: quello con Eugenio, un italiano arrivato in Kenya per conoscere la sua figlia adottiva; Duncan ed Eugenio hanno iniziato a comunicare attraverso i frutti della terra, coltivati dai ragazzi della scuola di papà Moses che per anni è stata la famiglia di Duncan, e la loro amicizia è stata a sua volta come un seme, destinata a germogliare nel tempo. Il filo del racconto dipanato con sapienza da Maria Paola Colombo è fatto di parole: quelle che Duncan ha cercato, una dopo l’altra, per raccontarsi; quelle delle lettere che per anni hanno viaggiato tra la scuola di papà Moses e l’Italia; quelle di Carlo Petrini che a Duncan raccomanda di tenere il suo sogno sempre vicino, alla invisibile tavola dove si gioca il senso della vita. La storia di questo ragazzino, cresciuto mangiando rifiuti e approdato dove si studia come moltiplicare il buon cibo perché nutra tutto il pianeta, racconta un futuro possibile che tutti noi possiamo contribuire a costruire, ogni giorno.