Those Who Write for Immortality: Romantic Reputations and the Dream of Lasting Fame

نویسندگان بزرگ گذشته که هنوز آثارشان را می خوانیم و دوستشان داریم تا ابد خوانده می شوند. آنها از آزمون زمان جان سالم به در خواهند برد. ما نویسندگان نابغه واقعی را به خاطر می آوریم زیرا نوشته های آنها به سادگی بهترین هستند. یا . . . ممکن است دلایل دیگری وجود داشته باشد که سرنوشت ادبی یک نویسنده را توضیح دهد؟
 
این کتاب اصلی با بررسی چگونگی به وجود آمدن شهرت ادبی، نگاهی تازه به باورهای ما درباره شهرت ادبی دارد. H. J. Jackson با مقایسه شهرت دوازده نویسنده دوره رمانتیک - برخی مشهور و برخی فراموش شده - با مفاهیم ریشه‌دار در مورد شناخت نبوغ و آزمون زمان دست و پنجه نرم می‌کند. چرا ما هنوز هم جین آستن را می خوانیم اما مری برانتون را نه، در حالی که خوانندگان در زمان خودشان گاهی نمی توانستند آثارشان را از هم جدا کنند؟ چرا کیتس و نه بری کورنوال که از همان حلقه نویسندگان آمده و مربی یکسانی داشت؟ چرا خود آن مربی، لی هانت، نه؟
 
جکسون روایت های جدید و غیرمتعارفی از شهرت یافتن برخی از معتبرترین نویسندگان بریتانیا ارائه می دهد و شهرت و زندگی پس از مرگ آنها را با رقبای معاصرشان مقایسه می کند. آنچه او درباره گرایش‌ها، قهرمانان، قدرت نهادی و تلاش‌های آگاهانه نویسندگان برای قرار دادن خود برای آیندگان کشف می‌کند، فرآیندهای واقعی را که منجر به شهرت ادبی می‌شود، روشن می‌کند.

Great writers of the past whose works we still read and love will be read forever. They will survive the test of time. We remember authors of true genius because their writings are simply the best. Or . . . might there be other reasons that account for an author’s literary fate?
 
This original book takes a fresh look at our beliefs about literary fame by examining how it actually comes about. H. J. Jackson wrestles with entrenched notions about recognizing genius and the test of time by comparing the reputations of a dozen writers of the Romantic period—some famous, some forgotten. Why are we still reading Jane Austen but not Mary Brunton, when readers in their own day sometimes couldn’t tell their works apart? Why Keats and not Barry Cornwall, who came from the same circle of writers and had the same mentor? Why not that mentor, Leigh Hunt, himself?
 
Jackson offers new and unorthodox accounts of the coming-to-fame of some of Britain’s most revered authors and compares their reputations and afterlives with those of their contemporary rivals. What she discovers about trends, champions, institutional power, and writers’ conscious efforts to position themselves for posterity casts fresh light on the actual processes that lead to literary fame.