Thoracic and Lumbar Spine and Spinal Cord Injuries

با توجه به فراوانی و پیامدهای احتمالی آنها و با توجه به این واقعیت که آنها غالباً جوانان را تحت تأثیر قرار می دهند، ضایعات تروما تیک ستون فقرات کمری یک نکته خاص در زمینه آسیب شناسی عصبی است. تصادفات رانندگی شایع ترین علت است که بیشترین میزان وقوع را بین 15 تا 24 سالگی به خود اختصاص می دهد. همچنین شایان ذکر است که طبق سری های منتشر شده، نزدیک به 50 درصد موارد، محل اتصال قفسه سینه به کمر را تحت تاثیر قرار می دهد. از نقطه نظر آناتومیکی، باید به شدت ضایعات نخاعی قفسه سینه به ویژه در محل اتصال قفسه سینه به کمر و ناحیه کمر توجه کنیم و بتوانیم صدمات مخروط مدولاریس و کود اسب را در جایی که احتمال وجود دارد مرتبط کنیم. بهبودی عصبی ارزیابی بالینی همیشه آسان نیست، اما اساس تشخیص و پیش آگهی باقی می ماند. طبقه بندی عصبی ارائه شده توسط FRANKEL و همکاران. در سال 1969 و در بیمارستان STOKE MANDEVILLE استفاده شد به نظر می رسد ارزش خود را حفظ کند. مطالعه پیچیده‌تر پتانسیل‌های برانگیخته مدولاری، همانطور که توسط TsUBOKAWA توصیف شده است، می‌تواند محلی‌سازی دقیق‌تر و درک وسعت ضایعه و همچنین ارزیابی بهتر پیش‌آگهی و ارزیابی درمان در فاز حاد را امکان پذیر کند. مطالعه عصبی رادیولوژیک باید شامل نماهای استاندارد از کل ستون فقرات با توموگرام قدامی خلفی و جانبی ناحیه شکسته یا لوکس باشد. در حال حاضر، سهم غیرقابل انکار CT.

Owing to their frequency and possible consequences and considering the fact they frequently affect young people, trauma tic lesions of the thoraco­ lumbar spine represent a special point of interest within the field of Neurotraumatology. Traffic accidents are the commonest cause, which accounts for the high peak of occurrence between 15 and 24 years of age. It is also worth noting that according to published series nearly 50% ofthe cases affect the thoraco-lumbar junction. From an anatomical point of view, we must note the severity of thoracic spinal cord lesions especially of the thoraco-lumbar junction and of the lumbar region and be able to associate injuries ofthe conus medullaris and of the ca uda equina where there is a possibility of neurological recovery. Clinical evaluation is not always easy, but remains the basis for diagnosis and prognosis. The neurological classification proposed by FRANKEL et al. in 1969 and used at STOKE MANDEVILLE Hospital seems to retain its value. A more sophisticated study of medullary evoked potentials, as described by TsUBOKAWA can allow a more precise localisation and appreciation of the extent ofthe lesion as well as a better evaluation ofthe prognosis and ofthe evaluation of treatment in the acute phase. The neuro-radiological study should include standard views ofthe whole of the spine with antero-posterior and lateral tomograms of the fractured or luxated area. At present, the unquestionable contribution of the CT.