Think Tanks: The Brain Trusts of US Foreign Policy

اتاق‌های فکر و محققان آن‌ها توضیحات بسیار مورد نیاز را از سیاست خارجی ارائه می‌کنند. بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده برای مشاوره در زمینه سیاست و انسجام ایدئولوژیک با اندیشکده ها مشورت کرده اند. در واقع، روسای جمهور آمریکا کارشناسانی از اندیشکده ها را برای خدمت در پست های ارشد در دولت خود به کار گرفته اند. سیاستگذاران به دنبال توصیه به اتاق های فکر و دانشمندان آنها هستند که ناشی از تمرکززدایی و چندپارگی سیستم سیاسی آمریکا است. در سیستمی مبتنی بر شاخه‌های جداگانه با تقسیم قدرت، و سیستمی که در آن سیاست‌گذاران محدود به برنامه‌های احزاب سیاسی نیستند، اتاق‌های فکر می‌توانند ایده‌های خود را از کانال‌های متعدد به چند صد قانون‌گذار منتقل کنند. نویسنده به بررسی جنگ افکاری می‌پردازد که توسط اندیشکده‌های نومحافظه‌کار علیه همتایان لیبرال خود به راه انداخته‌اند.

Think tanks and their researchers provide much needed explanation of foreign policy. Many US Presidents have consulted think tanks for policy advise and for ideological coherence. Indeed, the American Presidents have employed experts from think tanks to serve in senior positions in their government. Policy-makers look for advise to think tanks and their scholars resulting from the decentralisation and fragmentation of the American political system. In a system based on separate branches sharing powers, and one in which policy-makers are not limited by the programs of political parties, think tanks can communicate their ideas through multiple channels to several hundred law-makers. The author examines the war of ideas waged by the neoconservative think tanks against their liberal counterparts.