Theory Can Be More than It Used to Be: Learning Anthropology's Method in a Time of Transition

در انسان‌شناسی، مانند جاهای دیگر در علوم انسانی، تمایل به تقسیم ساختن دانش به دو قطب مجزا وجود دارد: مفهومی (نظریه) در مقابل تجربی (مردم نگاری). در نظریه می‌تواند بیشتر از گذشته باشد، دومینیک بویر، جیمز دی. فوبیون، و جورج ای. مارکوس استدلال می‌کنند که ما باید از این فرض که می‌دانیم نظریه چیست، یک گام به عقب برگردیم. بررسی کنید که چگونه نظریه - موضوعی از مفاهیم، ​​عملکرد تحلیلی، ابزار ارزش، ایدئولوژی حرفه ای - در انسان شناسی و زمینه های مرتبط امروزی عمل می کند. آنها گروه برجسته ای از محققان را برای تشخیص وضعیت شکاف نظریه- قوم نگاری در انسان شناسی امروزی و کشف شیوه های جایگزین عملکرد تحلیلی و آموزشی گرد هم آورده اند.

ادامه بینش های روش شناختی ارائه شده در کار میدانی است. نه آنچه قبلاً بود، دست اندرکاران این جلد دریافتند که اکنون زمان مناسبی برای تأمل در وضعیت نظریه در رابطه با تحقیقات قوم نگاری در انسان شناسی و رشته های خویشاوندی است. آنها با هم درگیر سؤالاتی از قبیل، چه چیزی برای نظریه در انسان شناسی و علوم انسانی امروز است و چرا؟ رابطه نظریه با مردم نگاری چیست؟ چگونه دانش‌آموزان برای شناسایی و احترام به نظریه‌پردازی انسان‌شناسی آموزش می‌بینند و چگونه کار نظری را در مراحل بعدی شغلی خود تمرین می‌کنند؟ چه آزمایش‌های نظری، زبان‌ها و نهادهایی در دسترس علوم انسانی است؟ در سرتاسر، ویراستاران و نویسندگان، نظریه را به‌عنوان مجموعه‌ای بی‌شکل از ایده‌ها، گفتمان باطنی قدرت، هنجار زندگی فکری، یا قانون بی‌نهایت قابل اعتراض از متون، در نظر می‌گیرند. پس گفتار سرمقاله کوتاهی به بررسی اخلاق جایگزین و نهادهای آموزشی و تربیتی در تئوری می پردازد.

Within anthropology, as elsewhere in the human sciences, there is a tendency to divide knowledge making into two separate poles: conceptual (theory) vs. empirical (ethnography). In Theory Can Be More than It Used to Be, Dominic Boyer, James D. Faubion, and George E. Marcus argue that we need to take a step back from the assumption that we know what theory is to investigate how theory―a matter of concepts, of analytic practice, of medium of value, of professional ideology―operates in anthropology and related fields today. They have assembled a distinguished group of scholars to diagnose the state of the theory-ethnography divide in anthropology today and to explore alternative modes of analytical and pedagogical practice.

Continuing the methodological insights provided in Fieldwork Is Not What It Used to Be, the contributors to this volume find that now is an optimal time to reflect on the status of theory in relation to ethnographic research in anthropology and kindred disciplines. Together they engage with questions such as, What passes for theory in anthropology and the human sciences today and why? What is theory’s relation to ethnography? How are students trained to identify and respect anthropological theorization and how do they practice theoretical work in their later career stages? What theoretical experiments, languages, and institutions are available to the human sciences? Throughout, the editors and authors consider theory in practical terms, rather than as an amorphous set of ideas, an esoteric discourse of power, a norm of intellectual life, or an infinitely contestable canon of texts. A short editorial afterword explores alternative ethics and institutions of pedagogy and training in theory.