Theatrical Nation: Jews and Other Outlandish Englishmen in Georgian Britain

شاید مهم‌ترین پیشرفت تئاتر گرجستان، تکثیر شخصیت‌های قومی، استعماری و استانی بود که در سراسر صحنه رژه می‌رفتند. در ملت تئاتری، مایکل راگوسیس بایگانی از نمایشنامه ها و اجراهای نادیده گرفته شده را باز می کند تا بررسی کند که چگونه این سیل از دیگران داخلی و استعماری انگلستان را به طور کلی و لندن را به طور خاص به عنوان مرکز یک مرکز پیچیده و درهم آمیخته فرهنگی به نمایش می گذارد. ملت و امپراتوری، و به این ترتیب هویت در حال تغییر بریتانیای کبیر تازه پیکربندی شده را روشن کرد.

راگوسیس در این پرسش که این شخصیت‌های قومی چه نوع کار ایدئولوژیکی انجام داده‌اند و چه اشکالی برای انجام این کار ابداع شده‌اند، تمرکز می‌کند. محبوب ترین "انگلیسی های عجیب و غریب"، صحنه یهودی، اسکاتلندی و ایرلندی. ملت تئاتری این چهره‌های صحنه را در چارچوب تلاش‌های بحث‌برانگیز دولت برای ادغام گروه‌های قومی و ملی مختلف از طریق قانون 1707 اتحادیه با اسکاتلند، لایحه تابعیت یهودیان در سال 1753، و قانون اتحادیه با ایرلند 1800.

راگوسیس با کاوش در نوآوری‌های مهم تئاتری که نگرانی‌های اصلی مشترک بین خانه‌بازی‌خانه و ملت را روشن می‌کند، در نظر می‌گیرد که هویت قومی چگونه تئاتری شده است، حتی زمانی که از صحنه‌ای به چاپ دیگر می‌رفت. در اوایل قرن نوزدهم، رمان‌نویسان انگلیسی-ایرلندی و اسکاتلندی تلاش کردند تا کلیشه‌های قومی تئاتر را ساختارشکنی کنند و در عین حال تئاتری بودن تعاملات بین شخصیت‌های انگلیسی و قومی را دوباره تصور کنند. تغییر مهمی رخ داد زیرا طرح عشق بین قومی رمان جایگزین کلیشه‌های کاریکاتوری مردانه صحنه شد و قهرمان قومی زیبا که توسط یک قهرمان انگلیسی تعقیب می‌شد.

Perhaps the most significant development of the Georgian theater was its multiplication of ethnic, colonial, and provincial character types parading across the stage. In Theatrical Nation, Michael Ragussis opens up an archive of neglected plays and performances to examine how this flood of domestic and colonial others showcased England in general and London in particular as the center of an increasingly complex and culturally mixed nation and empire, and in this way illuminated the shifting identity of a newly configured Great Britain.

In asking what kinds of ideological work these ethnic figures performed and what forms were invented to accomplish this work, Ragussis concentrates on the most popular of the "outlandish Englishmen," the stage Jew, Scot, and Irishman. Theatrical Nation understands these stage figures in the context of the government's controversial attempts to merge different ethnic and national groups through the 1707 Act of Union with Scotland, the Jewish Naturalization Bill of 1753, and the Act of Union with Ireland of 1800.

Exploring the significant theatrical innovations that illuminate the central anxieties shared by playhouse and nation, Ragussis considers how ethnic identity was theatricalized, even as it moved from stage to print. By the early nineteenth century, Anglo-Irish and Scottish novelists attempted to deconstruct the theater's ethnic stereotypes while reimagining the theatricality of interactions between English and ethnic characters. An important shift took place as the novel's cross-ethnic love plot replaced the stage's caricatured male stereotypes with the beautiful ethnic heroine pursued by an English hero.