The Wars We Took to Vietnam: Cultural Conflict and Storytelling

آنچه آمریکایی‌ها از آن به عنوان جنگ ویتنام یاد می‌کنند بسیار بیشتر از درگیری با ویتنام شمالی است. میلتون جی بیتس درگیری‌های دیگری را که آمریکایی‌ها به آن جنگ آوردند، در نظر می‌گیرد: تقسیم‌بندی‌هایی که ناشی از تفاوت‌های نژاد، طبقه، جنسیت، نسل و ایدئولوژی مرزی است. او در کاوش در رگه‌ای غنی از نویسندگی و فیلم که از دوران جنگ ویتنام پدید آمد، به طرز شگفت‌انگیزی نشان می‌دهد که چگونه این داستان‌ها بحران‌های اجتماعی آمریکا در آن دوره را منعکس می‌کنند.

برخی از مطالبی که در اینجا بررسی می‌شوند آشنا هستند، از جمله کار مایکل هر ، تیم اوبراین، فیلیپ کاپوتو، سوزان سونتاگ، فرانسیس فورد کاپولا و الیور استون. مواد دیگر کمتر شناخته شده هستند—برای مثال Neverlight توسط Donald Pfarrer و De Mojo Blues توسط A. R. Flowers. بیتس همچنین از طیف قابل توجهی از خوانش‌های ثانویه، از فروید و مارکس گرفته تا گیرتز و جیمسون استفاده می‌کند.

به‌عنوان محصول یک فرهنگ در تضاد، خاطرات، رمان‌ها، فیلم‌ها، نمایشنامه‌ها و شعرهای ویتنام مجموعه‌ای از آثار را در بر می‌گیرد. دیدگاه های سیاسی، نه تنها در محتوا، بلکه در ساختار و لفاظی آنها. بیتس در آخرین فصل خود، «سیاسی- شاعرانه» داستان جنگ را به عنوان یک ژانر ترسیم می کند. در اینجا او به انگیزه‌های ما - از عمیقاً شخصی تا فرهنگی گسترده - برای گفتن داستان‌های جنگ توجه ویژه‌ای می‌کند.

What Americans refer to as the Vietnam War embraces much more than the conflict with North Vietnam. Milton J. Bates considers the other conflicts that Americans brought to that war: the divisions stemming from differences in race, class, sex, generation, and frontier ideology. In exploring the rich vein of writing and film that emerged from the Vietnam War era, he strikingly illuminates how these stories reflect American social crises of the period.

Some material examined here is familiar, including the work of Michael Herr, Tim O'Brien, Philip Caputo, Susan Sontag, Francis Ford Coppola, and Oliver Stone. Other material is less well known—Neverlight by Donald Pfarrer and De Mojo Blues by A. R. Flowers, for example. Bates also draws upon an impressive range of secondary readings, from Freud and Marx to Geertz and Jameson.

As the products of a culture in conflict, Vietnam memoirs, novels, films, plays, and poems embody a range of political perspectives, not only in their content but also in their structure and rhetoric. In his final chapter Bates outlines a "politico-poetics" of the war story as a genre. Here he gives special attention to our motives—from the deeply personal to the broadly cultural—for telling war stories.