The Waning of the Renaissance 1640–1740: Studies in the Thought and Poetry of Henry More, John Norris and Isaac Watts

حفظ تعادل مناسب بین ترسیم توسعه فرهنگی در یک حوزه ادبی معین و ادعاهای نقد عملی همیشه آسان نیست. و با این حال، اگر قرار است تاریخ اندیشه‌ها بیش از یک سرگرمی برای دانشجوی ادبیات باشد، باید ریشه در هنر دقیق تبعیض داشته باشد. در فصل‌های بعدی سعی شده است با مرتبط کردن پیشینه ایده‌ها و دستاوردهای ادبی سه نویسنده، یک تحول فرهنگی خاص توصیف و ارزیابی شود. در اینجا به تشریح ماهیت مسئله و روش و رویکرد به کار رفته کافی است. مفهوم توسعه فرهنگی مستلزم شناخت پیوندهای بین ایدئولوژی و زیبایی شناسی است. حداقل دو راه برای کشف چنین ارتباطاتی وجود دارد. یکی از پیشگامان باسیل ویلی، به دنبال آن است که لحظات حساس توسعه فرهنگی ما را در پس زمینه ایده ها قرار دهد، که بدون آن نمی توان سهم یک نویسنده خاص را به درستی ارزیابی کرد. خطر چنین رویکردی این است که وظیفه تبعیض به شدت به معیارهای برون ادبی بستگی دارد.

It is not always easy to maintain a proper balance between the delineation of cultural development within a given literary field and the claims of practical criticism. And yet if the history of ideas is to be more than a pastime for the student of literature, it must be rooted in the precise art of discrimination. The following chapters attempt to describe and evaluate a particular cultural development by relating the background of ideas to the literary achievement of three writers. It will be sufficient here to out­ line the nature of the problem, and the method and approach employed. The concept of cultural development implies a recognition of the con­ nections between ideology and aesthetics. There are at least two ways of exploring such connections. The one, pioneered by Basil Willey, seeks to situate the critical moments of our cultural development in the back­ ground of ideas, without which the contribution of a particular author cannot be justly evaluated. The danger of such an approach is that the task of discrimination comes to depend over-heavily on extra-literary criteria.