The Wallace Stevens Case: Law and the Practice of Poetry

والاس استیونز نه تنها یکی از شاعران برجسته مدرنیست آمریکایی بود، بلکه یک وکیل موفق بیمه نیز بود -- واقعیتی که همچنان بسیاری از خوانندگان را به خود جلب می کند. اگرچه استیونز تلاش زیادی کرد تا شعر خود را از حرفه خود جدا کند، اما نظریه پرداز حقوقی توماس گری نشان می دهد که او در نهایت موفق نشد. گری پس از تأکید بر اینکه چقدر ارتباط کمی بین دو بخش زندگی استیونز در سطح ظاهر می شود، استدلال می کند که در روایت عمل گرایانه اش از استدلال انسانی، شعر به طور مشخصی کارکرد قانون را روشن می کند.

در این بسط مهم جنبش حقوق و ادبیات اخیر، گری استیونز را به عنوان یک شاعر فیلسوف و تلویحاً یک نظریه‌پرداز حقوقی عمل‌گرا نشان می‌دهد که نشان می‌دهد چگونه تفکر بشری از طریق «اظهار، صلاحیت و واجد شرایط بودن» پیش می‌رود. ادعای مجدد، و اینکه چگونه عقل و اشتیاق در عمل تفسیر با هم ترکیب می شوند. مهمتر از همه، شعر استیونز پادزهری رهایی بخش برای منطق دوتایی است که مشخصه نظریه حقوقی است: یک طرف پرونده درست است، طرف دیگر اشتباه است. رفتار یا حلال است یا غیرقانونی

همزمان با کشف یک فیلسوف حقوق عملگرا در استیونز، گری دیدگاه جدیدی را به خود شعر ارائه می دهد. در اشعاری که «پیچیده واقعیت-تخیل» استیونز را توسعه می‌دهند - اشعاری که اغلب به‌عنوان دوردست، غیرسیاسی و هرمتیک مورد انتقاد قرار می‌گیرند - گری مجموعه‌ای از آثار را می‌یابد که نه تنها خواننده را مجذوب خود می‌کند، بلکه ابزار منحصربه‌فردی برای بررسی دقیق اندیشه فراهم می‌کند. فرآیندهای وکلا و قضات در اعمال قدرت اجتماعی.

Wallace Stevens was not only one of America's outstanding modernist poets but also a successful insurance lawyer--a fact that continues to intrigue many readers. Though Stevens tried hard to separate his poetry from his profession, legal theorist Thomas Grey shows that he did not ultimately succeed. After stressing how little connection appears on the surface between the two parts of Stevens's life, Grey argues that in its pragmatic account of human reasoning, the poetry distinctively illuminates the workings of the law.

In this important extension of the recent law-and-literature movement, Grey reveals Stevens as a philosophical poet and implicitly a pragmatist legal theorist, who illustrates how human thought proceeds through "assertion, qualification, and qualified reassertion," and how reason and passion fuse together in the act of interpretation. Above all, Stevens's poetry proves a liberating antidote to the binary logic that is characteristic of legal theory: one side of a case is right, the other wrong; conduct is either lawful or unlawful.

At the same time as he discovers in Stevens a pragmatist philosopher of law, Grey offers a strikingly new perspective on the poetry itself. In the poems that develop Stevens's "reality-imagination complex"--poems often criticized as remote, apolitical, and hermetic--Grey finds a body of work that not only captivates the reader but also provides a unique instrument for scrutinizing the thought processes of lawyers and judges in their exercise of social power.