The Vocation of Sara Coleridge: Authorship and Religion

این کتاب یک ارزیابی مجدد اساسی از سارا کولریج ارائه می‌کند. دستاوردهای او به‌عنوان نویسنده در حوزه عمومی را بررسی می‌کند و از مداخلات او در ژانر مردانه مباحثات مذهبی تجلیل می‌کند. سارا کولریج، نویسنده مذهبی، همتای شخصیت های مهمی چون جان هنری نیومن و اف. مذاکرات استراتژیک او با کنوانسیون های جنسیت و نویسندگی ظریف و موفق بود. در این کشف مجدد سارا کولریج، نویسنده دیدگاه‌های مربوط به رابطه ادبی او با ساموئل تیلور کولریج را بازبینی می‌کند. به دور از فدا کردن فرصت‌هایش در خدمت یاد پدرش، دلیل منطقی او بهره‌برداری از متافیزیک او در نوشته‌های دینی اصیل است که با بحث‌های فوری زمان خودش درگیر است. سارا کولریج الهیات نیومن و همکارانش در آکسفورد را به دلیل تمایلات استبدادی و نخبه گرایانه و ایجاد فرهنگ منفی در گفتمان دینی نقد می کند. در پاسخ، او روش‌های تبادل مشارکتی و گفت‌وگو را آزمایش می‌کند، که در آن شکل به همان اندازه که محتوا باعث ارتقای رویارویی‌های لیبرال، فراگیر و سازنده می‌شود. او این دستور کار را در کار اصلی مذهبی خود، گفتگوهایی درباره بازسازی (1850–1851) منتشر نشده، که این کتاب در فصل ماقبل آخر خود بررسی می کند، توسعه می دهد.

This book presents a fundamental reassessment of Sara Coleridge. It examines her achievements as an author in the public sphere, and celebrates her interventions in what was a masculine genre of religious polemics. Sara Coleridge the religious author was the peer of such major figures as John Henry Newman and F. D. Maurice, and recognized as such by contemporaries. Her strategic negotiations with conventions of gender and authorship were subtle and successful. In this rediscovery of Sara Coleridge the author revises perspectives upon her literary relationship with Samuel Taylor Coleridge. Far from sacrificing her opportunities in service of her father’s memory, her rationale is to exploit his metaphysics in original religious writings that engage with urgent controversies of her own times. Sara Coleridge critiques the Oxford theology of Newman and his colleagues for authoritarian and elitist tendencies, and for creating a negative culture in religious discourse. In response, she experiments with methodologies of collaborative, dialogic exchange, in which form as much as content will promote liberal, inclusive and productive encounters. She develops this agenda in her major religious work, the unpublished Dialogues on Regeneration (1850–51), which this book examines in its penultimate chapter.