The Visibility of the Image: History and Perspectives of Formal Aesthetics

اکنون برای اولین بار به زبان انگلیسی موجود است، نمایش تصویر توسعه یک سنت زیباشناختی تاثیرگذار را از طریق کار شش چهره بررسی می‌کند. با تجزیه و تحلیل سهم آنها در پیشرفت زیبایی شناسی رسمی، از خاستگاه آن در آلمان در دهه 1880 تا تفسیرهای نشانه شناختی در آمریکا یک قرن بعد، این شش فصل شامل موارد زیر است:

رابرت زیمرمان (1824) -1898)، اولین کسی که زیبایی شناسی و متافیزیک را از هم جدا کرد و به زیبایی شناسی در امتداد منطق صوری نزدیک شد و روشی صرفا نحوی برای استفاده از نشانه ها، بدون توجه به محتوای عینی ارائه کرد؛
آلویز ریگل (1858- 1905)، که زیبایی‌شناسی را بر اساس مدل منطق رسمی توسعه داد و نظریه‌ای از سبک را در پاسخ به درخواست زیمرمن برای زیبایی‌شناسی معطوف به منطق رسمی ایجاد کرد.
هاینریش ولفلین (1864-1945)، که با استفاده از تصاویر به عنوان ابزار شناختی، گامی به سوی درک آگاهی را نشان می دهد.
کنراد فیدلر(1841-1895)، فیلسوف ساکسونی که این احتمال را می‌دانست که برخی از انواع تصاویر نه برای آنچه که نشان می‌دهند، بلکه برای دیده شدن آنها ساخته و مشاهده می‌شوند؛
موریس مرلوپونتی (1908-1961)، مسئول در نظر گرفتن ارتباط بین مشکلات کاهش دامنه معانی بالقوه و زمینه‌های یک تصویر معین فقط به سطح تصویر.
چارلز ویلیام موریس (1901-1979)، که تلاش کرد تا مشخص کند آیا یک تصویر بدون ارجاع عینی، مانند یک نقاشی انتزاعی، هنوز به عنوان یک نشانه محسوب می شود، و اگر چنین است، در چه چیزی احساس، مفهوم.

لمبرت ویزینگ با گرد هم آوردن این متفکران و پیوند دادن ایده‌هایشان، تاریخ جذابی از زیبایی‌شناسی رسمی ارائه می‌کند، در حالی که پایه‌های فلسفی ظهور اشکال جدید تصویر در قرن بیستم را بازسازی می‌کند، از جمله ویدئو کلیپ، انتزاعی. کلاژ، شبیه سازی دیجیتال و واقعیت مجازی. با استفاده از این رویکرد اصلی، Visibility of the Image ظهور تئوری تصویر مدرن را معرفی می کند و گزارش ارزشمندی از تعامل ما با تصاویر در قرن بیست و یکم ارائه می دهد.

Now available in English for the first time, The Visibility of the Image explores the development of an influential aesthetic tradition through the work of six figures. Analysing their contribution to the progress of formal aesthetics, from its origins in Germany in the 1880s to semiotic interpretations in America a century later, the six chapters cover:

Robert Zimmermann (1824-1898), the first to separate aesthetics and metaphysics and approach aesthetics along the lines of formal logic, providing a purely syntactic way of using signs, regardless of objective content;
Alois Riegl (1858-1905), who went on to further develop aesthetics on the model of formal logic, creating a theory of style in response to Zimmermann's call for an aesthetics oriented toward formal logic;
Heinrich Wölfflin (1864-1945), who represents a step toward an understanding of consciousness by using pictures as cognitive tools;
Konrad Fiedler (1841-1895), the Saxon philosopher who considered the possibility that some kinds of images are made and viewed not for what they show, but for their visibility's sake alone;
Maurice Merleau-Ponty (1908-1961), responsible for taking up the connections between the problems of reducing the range of potential meanings and contexts of a given image down to just the picture surface;
Charles William Morris (1901-1979), who set out to establish whether a picture with no objective reference, such as an abstract painting, still counts as a sign, and if so, in what sense.

Bringing these thinkers together and interlinking their ideas, Lambert Wiesing presents an engaging history of formal aesthetics, while reconstructing the philosophical foundations for the appearance of new image forms in the 20th century, including the video-clip, abstract collage, digital simulation and virtual reality. Using this original approach, The Visibility of the Image introduces the rise of modern image theory and provides a valuable account of our engagement with pictures in the 21st century.