The Violence of Climate Change: Lessons of Resistance from Nonviolent Activists

این که انسان ها عامل اصلی تغییرات آب و هوایی هستند، خارج از بحث است. بسیاری تغییر اقلیم را عمدتاً یک مشکل علمی، اقتصادی یا سیاسی می‌دانند و این دیدگاه‌ها به تحلیل کوین اوبراین کمک می‌کند. اما اوبراین استدلال می کند که ما باید به تغییرات آب و هوایی قبل از هر چیز به عنوان یک مورد خشونت سیستماتیک و ساختاری پاسخ دهیم. همانطور که او اشاره می کند، گرم شدن کره زمین در درجه اول ناشی از انتشار کربن از طبقه مرفه است، گازهای گلخانه ای که ابتدا و بدترین آسیب را به فقرا می رساند. تغییر اقلیم انسان ها را از یکدیگر و از زمین جدا می کند. به طور خلاصه، گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی خشونت است. او معتقد است که برای حفظ یک پاسخ سازنده و خلاقانه به این خشونت، جامعه به نمونه های عملی از کنشگری و صلح پرهیز از خشونت نیاز دارد. O'Brien پنج نمونه از این قبیل را از تاریخ ایالات متحده شناسایی می کند و شرح حال مختصری از افراد قهرمان ارائه می دهد که آرمان گرایی و تعهد اجتماعی و خرد سیاسی آنها می تواند الگوی مبارزه با تغییرات آب و هوا و عدالت آب و هوا باشد: جان وولمن، لغو کننده کواکر. اصلاح طلب اجتماعی جین آدامز; روز دوروتی مدافع کارگر کاتولیک؛ رهبر حقوق مدنی مارتین لوتر کینگ جونیور. و سازمان دهنده اتحادیه سزار چاوز. این الگوهای اخلاقی، که همگی با ایمان مسیحی خود انگیزه داشتند، به عنوان شاهد برای کسانی هستند که به دنبال ایجاد صلح در پاسخ به خشونت تغییرات آب و هوایی هستند.

It is beyond debate that human beings are the primary cause of climate change. Many think of climate change as primarily a scientific, economic, or political problem, and those perspectives inform Kevin O'Brien's analysis. But O'Brien argues that we should respond to climate change first and foremost as a case of systematic and structural violence. As he points out, global warming is primarily caused by the carbon emissions of the affluent, emissions that harm the poor first and worst. Climate change divides human beings from one another and from the earth; in short, global warming and climate change is violence. In order to sustain a constructive and creative response to this violence, he contends, society needs practical examples of activism and nonviolent peacemaking. O'Brien identifies five such examples from US history, providing brief biographies of heroic individuals whose idealism and social commitment and political savvy can model the fight against climate change and for climate justice: Quaker abolitionist John Woolman; social reformer Jane Addams; Catholic worker advocate Dorothy Day; civil rights leader Martin Luther King, Jr.; and union organizer Cesar Chavez. These moral exemplars, all of whom were motivated by their Christian faith, serve as witnesses to those seeking to make peace in response to the violence of climate change.