دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Richard Witts
سری: Icons of Pop Music
ISBN (شابک) : 190476827X, 9781904768272
ناشر: Equinox Publishing Ltd
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 182
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Velvet Underground به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زیرزمین مخمل نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اگرچه The Velvet Underground بیش از سه سال با اعضای اصلی خود وجود نداشت، اما نه تنها "گروه نهایی نیویورک" بلکه تاثیرگذارترین گروه تا کنون نیز در نظر گرفته می شود. هنرمندانی که چنین تأثیری را پذیرفته اند عبارتند از: دیوید بووی، The Sex Pistols، Patti Smith، Joy Division و Nirvana. ویتز گروه و پیدایش آن را در بافت فرهنگی بوهمینیسم بیتنیک منهتن، محیط هنری رادیکال آن، و واکنش منفی شهر به ضد فرهنگ «هیپی» کالیفرنیا قرار میدهد. پیشینه ساختمان بریل لو رید نیز در نظر گرفته شده است، در حالی که "اولیه ها" (5-1964) و "آهنگ های زیرزمینی مخملی" (70-1965) او در زمینه سبکی موسیقی راک مورد بررسی قرار می گیرند. دنیای صدای گروه نیز از این منظر در نظر گرفته شده است. سهم تجربی جان کیل ارزیابی میشود، بهویژه کار او برای LaMonte Young (تئاتر موسیقی ابدی) و آنچه او از آن تجربه به صدای Velvet منتقل کرد. هنرمند تجسمی امدی وارهول، که Velvets با نام Drella شناخته میشود، در سال 1965 مدیر و تهیهکننده گروه شد. او "سوپراستار" خود نیکو را در گروه قرار داد (که قبلاً یک درامر زن نیز در آن حضور داشت). ماهیت رادیکال اجراهای دوره وارهول گروه، همراه با جنبه های مربوط به مسائل جنسیتی، جنسیت و فرهنگ مواد مخدر که صحنه کارخانه وارهول توسط آنها شناسایی شد، مورد بررسی قرار می گیرد و در آهنگ های رید مورد بررسی قرار می گیرد. ویتز تأثیرات موسیقایی Velvets بر پانک، پست پانک و حرکات متعاقب راک را بررسی میکند، که در اتحاد مجدد گروه در سال 1993 به اوج خود میرسد. او همچنین انواع ساختارهای رسانهای را که گروه در طول سالها متحمل شده است و چگونگی تأثیر آنها بر کیل، نیکو و رید و تلاش آنها برای ایجاد مشاغل انفرادی.
Though The Velvet Underground existed for no more than three years with its original members, it is considered to be not just the 'ultimate New York band' but also the most influential group ever. Artists who have acknowledged such influence include David Bowie, The Sex Pistols, Patti Smith, Joy Division, and Nirvana. Witts places the band and its genesis in the cultural context of Manhattan's beatnik bohemianism, its radical artistic environment, and the city's negative reaction to California's 'Hippie' counterculture. Lou Reed's Brill Building background is also considered, while his "Primitives" (1964-5) and "Velvet Underground Songs" (1965-70) are examined within the stylistic context of rock music. The band's sound world is likewise considered in this light. John Cale's experimental contribution is assessed, especially his work for LaMonte Young (The Theatre of Eternal Music) and what he carried from that experience into the Velvet's sound. The visual artist Amdy Warhol, known to the Velvets as Drella, became the band's manager and produce in 1965. He placed his 'superstar' Nico in the line-up (which already included a female drummer). The radical nature of the group's Warhol period performances are examined, together with those aspects related to issues of gender, sexuality and drugs culture by which the Warhol Factory scene was identified, and contemplated in Reed's songs. Witts examines the musical influences of the Velvets on punk, post-punk and subsequent rock movements, culminating in the group's reunion of 1993. He also indexes the variety of media constructions that the group endured through the years and how these affected Cale, Nico and Reed and their attempts to establish solo careers.