The Value of Popular Music: An Approach from Post-Kantian Aesthetics

در این کتاب، آلیسون استون استدلال می‌کند که موسیقی عامه پسند از زمان راک اند رول، شکل واحدی از موسیقی است که ارزش مثبتی دارد. این ارزش این است که موسیقی عامه پسند اهمیت مادیت و جسم را تأیید می‌کند و اعتلای دیرینه غربی عقل را بر همه چیزهای جسمانی به چالش می‌کشد. استون همچنین استدلال می‌کند که تأکید موسیقی عامه‌پسند بر مادی بودن به آن ارزش زیبایی‌شناختی می‌دهد و از ایده‌هایی از سنت پساکانتی در زیبایی‌شناسی توسط هگل، آدورنو و دیگران استفاده می‌کند. او نشان می‌دهد که موسیقی عامه‌پسند در ساختار معمولی خود به مادیات اهمیت می‌دهد: در این که موسیقی از این نوع چگونه روابط بین ماده و فرم را کنترل می‌کند، روابط بین صداها و کلمات، و در نحوه برخورد با ریتم، معنا و بیان احساسی. استفاده گسترده از نمونه های موسیقی از طیف گسترده ای از ژانرهای موسیقی محبوب استفاده می شود. این کتاب از این جهت متمایز است که از موسیقی عامه پسند در زمینه‌های فلسفی دفاع می‌کند، به ویژه بر اساس سنت قاره‌ای در فلسفه.
>

In this book, Alison Stone argues that popular music since rock-‘n’-roll is a unified form of music which has positive value. That value is that popular music affirms the importance of materiality and the body, challenging the long-standing Western elevation of the intellect above all things corporeal. Stone also argues that popular music’s stress on materiality gives it aesthetic value, drawing on ideas from the post-Kantian tradition in aesthetics by Hegel, Adorno, and others. She shows that popular music gives importance to materiality in its typical structure: in how music of this type handles the relations between matter and form, the relations between sounds and words, and in how it deals with rhythm, meaning, and emotional expression. Extensive use is made of musical examples from a wide range of popular music genres. This book is distinctive in that it defends popular music on philosophical grounds, particularly informed by the continental tradition in philosophy.
>