The Use of Risk Budgets in Portfolio Optimization

مدل‌های بودجه‌ریزی ریسک، تنوع ریسک را به عنوان هدف در تخصیص پورتفولیو تعیین می‌کنند و عمدتاً از صنعت مدیریت دارایی ترویج می‌شوند. آلبینا آنگر پورتفولیوها را بر اساس معیارهای ریسک مختلف در جنبه‌های مختلف از منظر دانشگاهی (مطلوب، عملکرد، ریسک، فازهای مختلف بازار، استحکام و مواجهه‌های عوامل) بررسی می‌کند تا استفاده از این مدل‌ها را برای تخصیص دارایی بررسی کند. در کنار مدل های بودجه ریزی ریسک، جایگزین های سبک های سرمایه گذاری مبتنی بر ریسک نیز ارائه و بررسی می شود. نتایج نشان می‌دهد که یکسان‌سازی ریسک در دارایی‌ها، به‌ویژه در دوره‌های بحرانی از زیان جلوگیری نمی‌کند و عملکرد را می‌توان عمدتاً با قرار گرفتن در معرض عوامل قیمت‌گذاری دارایی شناخته شده توضیح داد. بنابراین، مزایای این رویکردها در مقایسه با سبدهای حداقل ریسک شناخته شده مشکوک است.

Risk budgeting models set risk diversification as objective in portfolio allocation and are mainly promoted from the asset management industry. Albina Unger examines the portfolios based on different risk measures in several aspects from the academic perspective (Utility, Performance, Risk, Different Market Phases, Robustness, and Factor Exposures) to investigate the use of these models for asset allocation. Beside the risk budgeting models, alternatives of risk-based investment styles are also presented and examined. The results show that equalizing the risk across the assets does not prevent losses, especially in crisis periods and the performance can mainly be explained by exposures to known asset pricing factors. Thus, the advantages of these approaches compared to known minimum risk portfolios are doubtful.