The Use of Restricted Significance Tests in Clinical Trials

خواننده به زودی متوجه خواهد شد که این چیزی بیش از یک کتاب "چگونه انجامش دهیم" است. این یک رویکرد فلسفی برای استفاده از آمار در تجزیه و تحلیل کارآزمایی‌های بالینی را توصیف می‌کند. من به تدریج به موقعیتی که در اینجا توضیح داده شد رسیده ام، اما به تنهایی به آن راه نرفته ام. این رویکرد به شدت تحت تأثیر خواندن من از مقالات R.A. فیشر، F.S. Anscombe، F. Mosteller، و J. Neyman. اما مهم ترین تأثیرات همکاران پزشکی من بوده است که سؤالات پزشکی مهمی در زندگی واقعی داشتند که باید به آنها پاسخ داده می شد. روش های آماری به قضایای ریاضی انتزاعی و اغلب الگوریتم های پیچیده در رایانه بستگی دارد. اما اینها تنها وسیله ای برای رسیدن به هدف هستند، زیرا در نهایت تکنیک های آماری که ما در مطالعات بالینی به کار می بریم باید پاسخ های مفیدی ارائه دهند. وقتی در مقطع کارشناسی ارشد در رشته مارتینگالس و منطق نمادین مطالعه می کردم، همسرم فران باید از هیجان فکری کنار گذاشته می شد. اما، همانطور که او نگاه می کرد، مدام از من می پرسید که این دانش چگونه مفید است. این سوال، با این چه کاری می توانید انجام دهید؟ تسخیر مطالعات من وقتی شروع به کار در زمینه آمار زیستی کردم، او همچنان از من می‌پرسید که همه چیز به کجا می‌رود، و من باید توضیح می‌دادم که چه کاری انجام می‌دهم از نظر مشکلات عملی که در حال بررسی بودند.

The reader will soon find that this is more than a "how-to-do-it" book. It describes a philosophical approach to the use of statistics in the analysis of clinical trials. I have come gradually to the position described here, but I have not come that way alone. This approach is heavily influenced by my reading the papers of R.A. Fisher, F.S. Anscombe, F. Mosteller, and J. Neyman. But the most important influences have been those of my medical colleagues, who had important real-life medical questions that needed to be answered. Statistical methods depend on abstract mathematical theorems and often complicated algorithms on the computer. But these are only a means to an end, because in the end the statistical techniques we apply to clinical studies have to provide useful answers. When I was studying martingales and symbolic logic in graduate school, my wife, Fran, had to be left out of the intellectual excitement. But, as she looked on, she kept asking me how is this knowledge useful. That question, what can you do with this? haunted my studies. When I began working in bio­ statistics, she continued asking me where it was all going, and I had to explain what I was doing in terms of the practical problems that were being ad­ dressed.