The Truth about Language: What It Is and Where It Came From

علم تکاملی مدت‌هاست که زبان را اساساً یک تصادف خوش شانس می‌دانست - عبور سیم‌هایی که اتفاقاً بسیار مفید بود و انسان‌ها را از حیوانات دیگر متمایز می‌کرد و در مسیری قرار می‌گرفت که مغز آنها (و محصولات آن مغزها را می‌دید ) به طور فزاینده ای پیچیده می شوند.
 
اما همانطور که مایکل سی. کوربالیس در حقیقت در مورد زبان نشان می دهد، وقت آن است که در این فرضیات تجدید نظر کنیم. او استدلال می‌کند که زبان محصول «بیگ بنگ» 60000 سال پیش نیست، بلکه نتیجه یک فرآیند معمولی آهسته تکامل است که ریشه در عناصر زبان دستوری دارد که در تاریخ تکاملی ما بسیار دورتر یافت می‌شود. کوربالیس توضیح می‌دهد که زبان به‌عنوان راهی برای به اشتراک گذاشتن افکار تکامل یافته است – و به‌طور اساسی برای رشد انسان، برای اتصال «سفر ذهنی در زمان» خودمان، تصور ما از رویدادها و افرادی که درست در مقابل ما نیستند، به تصور افراد دیگر. . ما این توانایی را با حیوانات دیگر به اشتراک می گذاریم، اما این رشد زبان بود که آن را قدرتمند کرد: به توانایی ما برای تصور دیدگاه های دیگر، تصور خود در ذهن دیگران منجر شد، پیشرفتی که با تسهیل تعامل اجتماعی، ثابت کرد. یک مزیت تکاملی خارق‌العاده باشد.


حتی با وجود اینکه تز او غول‌هایی مانند چامسکی و استفان جی گولد را به چالش می‌کشد، کوربالیس به‌راحتی و هوشمندانه می‌نویسد و حساب خود را با حکایات فراموش نشدنی و نمونه‌های تاریخی جذاب پر می‌کند. نتیجه کتابی است که هم برای تعامل عمیق و هم به عنوان خوراکی عالی برای سبک ترین زبان، گفتگوی کوکتل مهمانی، عالی است.
 

Evolutionary science has long viewed language as, basically, a fortunate accident—a crossing of wires that happened to be extraordinarily useful, setting humans apart from other animals and onto a trajectory that would see their brains (and the products of those brains) become increasingly complex.
 
But as Michael C. Corballis shows in The Truth about Language, it’s time to reconsider those assumptions. Language, he argues, is not the product of some “big bang” 60,000 years ago, but rather the result of a typically slow process of evolution with roots in elements of grammatical language found much farther back in our evolutionary history. Language, Corballis explains, evolved as a way to share thoughts—and, crucially for human development, to connect our own “mental time travel,” our imagining of events and people that are not right in front of us, to that of other people. We share that ability with other animals, but it was the development of language that made it powerful: it led to our ability to imagine other perspectives, to imagine ourselves in the minds of others, a development that, by easing social interaction, proved to be an extraordinary evolutionary advantage.


Even as his thesis challenges such giants as Chomsky and Stephen Jay Gould, Corballis writes accessibly and wittily, filling his account with unforgettable anecdotes and fascinating historical examples. The result is a book that’s perfect both for deep engagement and as brilliant fodder for that lightest of all forms of language, cocktail party chatter.